Dyktatura

forma sprawowania absolutnej władzy przez jedną osobę (lub grupę osób) z poparciem wojska i policji

Dyktatura (łac. dictare – dyktować) – dawniej termin używany był w starożytnym Rzymie, gdzie władzę na wypadek zagrożenia ze strony wroga obejmowała jednostka (dyktator); z czasem określenie to stało się synonimem władzy opartej na przemocy[1].

Przykładowi dyktatorzy XX wieku, od lewej: Józef Stalin, Adolf Hitler, Mao Zedong, Benito Mussolini, Kim Ir Sen

Charakterystyka edytuj

Dyktatura to władza jednostki lub wąskiej grupy. Dyktatorzy nie wyłaniają przedstawicieli społeczeństwa w wolnych wyborach i pozostają poza faktyczną kontrolą społeczeństwa. Cechami charakterystycznymi dla dyktatury są: używanie siły wobec przeciwników politycznych, brak szacunku wobec praw obywatelskich czy dowolność stanowienia systemu prawnego. Źródłem takiego modelu władzy może być m.in. pochodzenie czy przewaga wojskowa. Dyktatorzy na ogół starają się kontrolować nie tylko politykę kraju, lecz całe życie społeczeństwa[1], co było szczególnie zauważalne w reżimach stosujących totalitaryzm[2]. W dyktaturze może, lecz nie musi występować system jednopartyjny[3].

Dyktatura jest współcześnie obok demokracji konstytucyjnej najbardziej popularnym systemem sprawowania władzy[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Dyktatura. zapytaj.onet.pl. (pol.).
  2. Robert Conquest, Reflections on a Ravaged Century, wyd. 1st ed, New York: Norton, 2000, s. 74, ISBN 0-393-04818-7, OCLC 41412004.
  3. Theodore M. Vesta, Ethiopia: A Post-Cold War African State. Greenwood, 1999, s. 17.
  4. dictatorship, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-09-30] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj