Edmund Szamlewski

wojskowy polski, uczestnik obrony Westerplatte

Edmund Szamlewski (ur. 3 lutego 1917 w Pięćmorgach w powiecie świeckim, zm. 1 sierpnia 1982 w Iławie)[1][2]kapral piechoty Wojska Polskiego, członek załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte podczas kampanii wrześniowej 1939.

Edmund Szamlewski
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1917
Pięćmorgi

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1982
Iława

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wehrmacht

Jednostki

5 Pułk Piechoty Legionów,
Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
obrona Westerplatte
front wschodni

Późniejsza praca

Polskie Koleje Państwowe

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Życiorys

edytuj

Pochodził z rodziny robotniczej, był synem Władysława i Marii z d. Schmidt. W 1934 ukończył Szkołę Podoficerską Piechoty dla Małoletnich w Śremie. Następnie służył w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1938 – jako kapral zawodowy – został przeniesiony na Westerplatte. W czasie obrony był dowódcą placówki „Wał” przy bramie kolejowej, następnie przebywał na placówce „Fort”. 2 września – podczas nalotu – znajdował się w wartowni nr 5[3], gdzie został ciężko ranny. Po kapitulacji trafił do obozu jenieckiego w Dulken (Nadrenia), potem jako robotnik przymusowy pracował w kolejnictwie. We wrześniu 1944 został wcielony do armii niemieckiej i wysłany na front wschodni. Od maja do czerwca 1945 przebywał w niewoli sowieckiej.

Po powrocie do Polski został zrehabilitowany. Pracował w kolejnictwie, był m.in. zwrotniczym i dyżurnym ruchu – ostatnie lata przepracował ze względu na zły stan zdrowia w biurze technicznym. Na emeryturę przeszedł w 1977. Od 1956 był członkiem PZPR, pełniąc w latach 1970–1977 funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej w swoim zakładzie.

Zmarł w Iławie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.

Rodzina

edytuj

Był żonaty z Karoliną, którą poznał podczas służby w Wilnie. Miał sześcioro dzieci: Zdzisława (ur. 1939), Henryka (ur. 1945), Władysława (ur. 1945), Janusza (ur. 1947), Marię (ur. 1948) i Benedykta (ur. 1957)[1].

Odznaczenia

edytuj

W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać kpr. Edmunda Szamlewskiego zagrał Józef Nalberczak.

Przypisy

edytuj
  1. a b westerplatte.pl - Edmund Szamlewski (pol.) [dostęp 2011-11-15]
  2. Na nagrobku na cmentarzu w Iławie data śmierci: 2 sierpnia 1982. Por. Radosław Nojman, Obrońca Westerplatte w Iławie, "Debata", 2019, nr 9 (144), s. 13.
  3. Zbombardowanie Koszar i Wartowni nr 5 | Muzeum II Wojny Światowej [online], muzeum1939.pl [dostęp 2020-04-10] (pol.).

Bibliografia

edytuj

Zobacz też

edytuj