Eduard Bałtin
Eduard Dmitrijewicz Bałtin (ros. Эдуард Дмитриевич Балтин, ur. 21 grudnia 1936 w Smoleńsku, zm. 7 października 2008 w Moskwie) – rosyjski admirał, dowódca Floty Czarnomorskiej.
 admirał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1954–1996 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca Floty Czarnomorskiej |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie żołnierza. Uczył się w szkołach w Smoleńsku i Wyborgu, od 1954 służył w Marynarce Wojennej ZSRR, był kadetem Bałtyckiej Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej i Kaspijskiej Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (w Baku), którą ukończył w 1958. Służył we Flocie Czarnomorskiej m.in. na okręcie "Kunica", we wrześniu 1965 został zastępcą dowódcy okrętu podwodnego, w 1968 ukończył wyższe specjalne kursy oficerskie marynarki wojennej i został zastępcą dowódcy 353 załogi Floty Czarnomorskiej. Od grudnia 1968 do kwietnia 1969 był dowódcą okrętu podwodnego "S-310" Floty Czarnomorskiej, później służył w atomowych łodziach podwodnych[potrzebny przypis] Floty Północnej, od 1971 jako dowódca okrętu, w 1975 ukończył Akademię Marynarki Wojennej i został szefem sztabu - zastępcą dowódcy 13 Dywizji Atomowych Łodzi Podwodnych Floty Północnej[potrzebny przypis]. W czerwcu 1980 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa i został dowódcą 41 Dywizji Strategicznych Atomowych Łodzi Podwodnych Floty Północnej[potrzebny przypis] w Gadżyjewie.
Od 24 czerwca do 8 lipca 1981 dowodził doświadczalnymi ćwiczeniami mającymi przetestować zdolność bojową okrętów podwodnych w lodowych warunkach; grupa taktyczna Floty Bałtyckiej dowodzona przez L. Kuwierskiego wykonała wyprawę do północnej części Morza Barentsa. Wówczas po raz pierwszy w radzieckiej Marynarce Wojennej wystrzelono dwie rakiety balistyczne z wysokich szerokości geograficznych, z wcześniejszym przełamaniem pokrywy lodowej grubości 1,8 m kadłubem okrętu podwodnego. Podczas tych ćwiczeń Bałtin był starszym[potrzebny przypis] na pokładzie okrętu podwodnego. Ukończenie tego specjalnego programu doświadczalnego potwierdziło możliwość wykorzystania basenu arktycznego do bojowego patrolowania podwodnych krążowników rakietowych strategicznego przeznaczenia i stosowania przez nie broni rakietowej z wynurzeniem nie tylko w przerwach w lodzie, ale również pod lodem przełamywanym przez kadłub okrętu, co znacznie zwiększyło ich potencjał bojowy. Za zasługi w tym zadaniu otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. W kwietniu 1982 został zastępcą dowódcy flotylli atomowych łodzi podwodnych Floty Północnej[potrzebny przypis], od października 1983 do 1987 dowodził flotyllą atomowych łodzi podwodnych Floty Pacyficznej[potrzebny przypis] na Kamczatce, w latach 1987-1990 był zastępcą dowódcy Floty Oceanu Spokojnego, następnie objął katedrę sztuki operacyjnej marynarki wojennej Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR/Rosji. Od stycznia 1993 do stycznia 1996 dowodził Flotą Czarnomorską, w grudniu 1996 zakończył służbę wojskową.
Był kandydatem nauk wojskowych i adiunktem. W grudniu 2009 jego imieniem nazwano szkołę średnią w Smoleńsku.
Awanse edytuj
- kontradmirał (17 lutego 1982)
- wiceadmirał (7 maja 1989)
- admirał (16 czerwca 1993)
Odznaczenia edytuj
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (9 października 1981)
- Order Lenina (9 października 1981)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (1978)
I medale.
Bibliografia edytuj
- Балтин Эдуард Дмитриевич (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2018-10-11]