Emil Asmus

niemiecki architekt

Emil Asmus (ur. 7 czerwca 1872 w Poznaniu, zm. 8 listopada 1958 w Neuendettelsau) – niemiecki architekt, syn mistrza budowlanego, przedsiębiorcy i rajcy miejskiego Friedricha Asmusa.

Emil Asmus
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1872
Poznań

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1958
Neuendettelsau

Zawód, zajęcie

architekt

Kamienica przy ul. Józefa Chełmońskiego 7, róg ul. Henryka Siemiradzkiego 2, projektu Emila Asmusa

Życiorys edytuj

Był słuchaczem Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej (niem. Königlich Technische Hochschule zu Berlin) w Berlinie-Charlottenburgu, od 27 października 1893 I Wydziału Architektury, ale nie otrzymał dyplomu końcowego. Z listy studentów został skreślony 14 stycznia 1896. Następnie studiował w Kassel.

Po czym przybył do Poznania, gdzie działał jako architekt w latach 1900–1908. Ożenił się w 1904 z Marią Körber z Kassel. Od 1902 z Maksem Johowem współtworzył zespół mieszkaniowy Johow-Gelände i był autorem planów prawie wszystkich wznoszonych tam kamienic.

Jego autorskie projekty, to kamienice przy ul. Jana Matejki 51, 55, 59, 60, 61. Także dom własny przy ul. Artura Grottgera 4 i dom dla Jana Czepczyńskiego przy ul. Grochowe Łąki. Również kamienice przy ul. Antoniego Małeckiego 35, Artura Grottgera 2 oraz Józefa Chełmońskiego 7.

Od 1907 z kupcem Maksem Krüge prowadził po swoim ojcu firmę Ostdeutsche Bau- Gesellschaft m. b. H.

W 1908 przeniósł się do Świdnicy. Zmarł 8 listopada 1958 w Neuendettelsau w Środkowej Frankonii w Bawarii[1][2].

Lista poznańskich projektów edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Jan Skuratowicz, Magdalena Adamczewska, Piotr Walichnowski: „Secesja w Poznaniu”, Wydawnictwo: Media Rodzina, Poznań 2016. ISBN 978-83-8008-191-8