Emu
Emu[9] (Dromaiinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kazuarowatych (Casuariidae).
| ||
| Dromaiinae | ||
| Huxley, 1868 | ||
 Przedstawiciel podrodziny – emu (D. novaehollandiae) | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki paleognatyczne | |
| Rząd | kazuarowe | |
| Rodzina | kazuarowate | |
| Podrodzina | emu | |
| Typ nomenklatoryczny | ||
|
Casuarius novaehollandiae Latham, 1790 | ||
| Synonimy | ||
|
Podrodziny
Rodzaju: | ||
| Rodzaje | ||
Zasięg występowaniaEdytuj
Podrodzina obejmuje ptaki lądowe, nielotne i szybko biegające, zamieszkujące całą Australię[10].
MorfologiaEdytuj
Długość ciała 150–190 cm, masa ciała 30–55 kg[10]. Ptaki te charakteryzują się redukcją skrzydła, lotek i sterówek. Ich pióra przypominają sierść. Odżywiają się trawą, nasionami, owocami i owadami. Obok strusi, emu są największymi żyjącymi obecnie ptakami.
SystematykaEdytuj
EtymologiaEdytuj
- Dromaius (Dromiceius, Dromoeus, Dromaeus): gr. δρομαιος dromaios „biec z pełną szybkością”, od τρεχω trekhō „biegać”[11].
- Tachea: gr. ταχυς takhus „szybki, prędki” (por. ταχεως takheōs „szybko”)[12]. Gatunek typowy: Casuarius novaehollandiae Latham, 1790.
- Chelarga: gr. χηλαργος khēlargos „szybkonogi”, od χηλη khēlē „kopyto”; αργος argos „szybki”[13]. Gatunek typowy: Casuarius novaehollandiae Latham, 1790.
- Peronista: François Auguste Péron (1775–1810), oficer armii francuskiej w latach 1792–1794, przyrodnik podczas ekspedycji Baudina w latach 1800–1804, pionier antropologii i oceanografii[14]. Gatunek typowy: Dromaius peroni Rothschild, 1907 (= Dromaius baudinianus S.A. Parker, 1984).
Podział systematycznyEdytuj
Do rodziny należy jeden rodzaj i jeden żyjący gatunek[9]:
- Dromaius novaehollandiae – emu
oraz wymarłe:
- Dromaius arleyekweke – kopalny, mioceński gatunek[15]
- Dromaius ocypus – takson wymarły[16]
UwagiEdytuj
- ↑ pisownia oryginalna
PrzypisyEdytuj
- ↑ Dromaiidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2014-02-09] (ang.).
- ↑ a b L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 54. (fr.)
- ↑ C. Ranzani: Elementi di zoologia. T. 3. Bolonia: Per le stampe di Annesio Nobili, 1821, s. 98. (wł.)
- ↑ J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 2. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. 257. (ang.)
- ↑ G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828. (łac.)
- ↑ L. Agassiz: Nomenclator zoologicus: continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Solura: Jent et Gassmann, 1842, s. 26. (łac.)
- ↑ G.M. Mathews. New generic names for Australian birds. „Austral Avian Record”. 1, s. 107, 1922 (ang.).
- ↑ Dromaius, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2010-11-04] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Dromaiinae Huxley, 1868 - emu (wersja: 2019-11-05). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-05].
- ↑ a b A. Folch: Family Dromaiidae (Emu). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 103. ISBN 84-87334-10-5. (ang.)
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Dromaius.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Tachea.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Chelarga.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Peronista.
- ↑ Adam M. Yates i Trevor H. Worthy. A diminutive species of emu (Casuariidae: Dromaiinae) from the late Miocene of the Northern Territory, Australia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 39 (4) e1665057, 2019. DOI: 10.1080/02724634.2019.1665057 (ang.).
- ↑ A.H. Miller. Fossil ratite birds of the late Tertiary of South Australia. „Records of The South Australian Museum”. 14, s. 413–420, 1963 (ang.).
BibliografiaEdytuj
- James A. Jobling: The Key to Scientific Names (ang.). W: Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021.