Encyocryptarodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Obejmuje 32 opisane gatunki. Zamieszkują Nową Kaledonię.

Encyocrypta
Simon, 1889
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

ptaszniki

Rodzina

Barychelidae

Rodzaj

Encyocrypta

Typ nomenklatoryczny

Encyocrypta meleagris Simon, 1889

Morfologia edytuj

Karapaks tych pająków jest zaokrąglony w zarysie, porośnięty owłosieniem, zaopatrzony w krótkie i proste do lekko odchylonych jamki. Ośmioro oczu umieszczonych jest na wyraźnie wyniesionym wspólnym wzgórku. Najbardziej z przodu leżą oczy pary przednio-bocznej, podczas gdy oczy pary przednio-środkowej leżą wyraźnie za nimi, w związku z czym występują dwa rzędy oczu przednich. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki mogą być wyposażone w słabo rozwinięte rastellum lub być go całkiem pozbawione. Szczęki mają zaokrąglony płat przedni od 1 do 30 osiągających 40–50 μm średnicy kuspuli w kątach zewnętrznych. Szersza niż dłuższa warga dolna jest pozbawiona kuspuli. Sercowate w zarysie, zawsze dłuższe niż szerokie sternum ma trzy pary zaokrąglonych miejsc przyczepu mięśni (sigillae) rozmieszczonych brzeżnie. Odnóża mają na stopach umiarkowanie duże, irydyzująco zielone przypazurkowe kępki włosków. U samicy kępki te są dobrze wykształcone także na nogogłaszczkach. Pierwsza para odnóży samców ma po dwa rzędy ząbków na pazurkach, a ostatnia po jednym lub dwóch rządkach. Opistosoma (odwłok) jest zwykle z wierzchu i od spodu nakrapiana, rzadko jednobarwna. Występują dwie pary kądziołków przędnych – dobrze rozwinięta tylno-środkowa i o ¾ węższa tylno-boczna. Genitalia samicy mają dwie spermateki, każda złożona z dwóch płatów różnej budowy oddzielonych od nasadowego guzka. Nogogłaszczki samca mają gruszkowaty bulbus oraz krótki kil w odsiebnej części embolusa[1].

Zachowanie i występowanie edytuj

Pająki te należą do drapieżników polujących z ukrycia. Swe krótkie, baryłkowate, wyściełane miękką pajęczyną gniazda budują w ściółce, pod liśćmi, kamieniami, powalonymi kłodami, w butwiejących pniach i przy drzewach. Gniazda mogą być z obu stron zamknięte wieczkami, ale wiele gatunków w ogóle nie tworzy wieczek[1].

Rodzaj ten występuje endemicznie na Nowej Kaledonii, gdzie jest najszerszej rozprzestrzenionym przedstawicielem ptaszników. Pospolicie występuje w lasach deszczowych, ale spotykany jest też w otwartych lasach zawsze zielonych twardolistnych, makii, strefie litoralu czy na najwyższym szczycie wyspy (Mont Panié), także na podłożu skalistym[1].

Taksonomia edytuj

Rodzaj ten wprowadził w 1889 roku Eugène Simon jako takson monotypowy z jednym, opisanym w tej samej publikacji gatunkiem E. meleagris[2]. W 1892 roku ten sam autor zsynonimizował go z rodzajem Idiommata[3]. W 1954 roku Barbara York Main przywróciła rodzaj Encyocrypta[4]. W 1991 roku Tracey Churchill i Robert Raven zawęzili rodzaj do fauny nowokaledońskiej, opisując liczne nowe gatunki[5]. Opisu kolejnych gatunków dokonał Raven w 1994 roku[1].

Do rodzaju zalicza się 32 opisane gatunki[1][6]:

Przypisy edytuj

  1. a b c d e R.J. Raven. Mygalomorph spiders of the Barychelidae in Australia and the western Pacific. „Memoirs of the Queensland Museum”. 35, s. 291-706, 1994. 
  2. E. Simon. Etudes arachnologiques. 21e Mémoire. XXXII. Descriptions d'espèces et de genres nouveaux de Nouvelle Calédonie. „Annales de la Société Entomologique de France”. 8 (6), s. 237-247, 1889. 
  3. E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome premier. Paris: Roret, 1892, s. 1-256.
  4. B.Y. Main, Spiders and Opiliones, [w:] The Archipelago of the Recherche, „Australian Geographic Society Reports” (1), 1954, s. 37-53.
  5. R.J. Raven, T.B. Churchill, A revision of the mygalomorph spider genus Encyocrypta Simon in New Caledonia (Araneae Barychelidae), [w:] J. Chazeau, S. Tillier (red.), Zoologia Neocaledonica, Vol. 2, „Mémoires du Muséum National d'Histoire Naturelle de Paris (A)”, 149, 1991, s. 31-86.
  6. Gen. Encyocrypta Simon, 1889. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-10-02].