Wikipedia

Epifyllum

rodzaj obejmujący 19 gatunków roślin z rodziny kaktusowatych

Epiphyllum – rodzaj obejmujący 19 gatunków roślin z rodziny kaktusowatych.

Epifyllum
Ilustracja
Epiphyllum anguliger
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

kaktusowate

Rodzaj

epifyllum

Nazwa systematyczna
Epiphyllum Haw.
Syn. Pl. Succ. 197. 1812
Multimedia w Wikimedia Commons

W naturze są to epifity, rosnące zwykle w tropikalnych dżunglach Meksyku i Ameryki Południowej. Gatunkiem typowym jest E. phyllanthus (L.) Haw[3].

Kwiat Epiphyllum laui

Morfologia[4] edytuj

 
Kwitnące Epiphyllum oxypetalum

Pokrój

Tworzy członowane, długie na 80–90 cm, kanciaste, zwisające pędy, które upodobniły się do liścia. Człony mogą mieć różną długość i szerokość w zależności od gatunku i warunków świetlnych. U niektórych pędy są karbowane, a nawet ząbkowane.

Kwiaty

Rośliny te wyróżniają się bardzo dużymi, pachnącymi i wielolistkowymi kwiatami o barwach: białej, żółtej, różowej, szkarłatnej, łososiowej, karminowej, liliowej, pomarańczowej i czerwonej. U nielicznych występują kwiaty dwubarwne. Obfite kwitnienie przypada zazwyczaj na wiosnę, od marca do czerwca–lipca, ale często się zdarza, że w miesiącach jesiennych i zimowych kwitnie ponownie. Kwiaty są niezwykle piękne i mogą się z nich wykształcić czerwone owoce. Roślina głównie dzięki nim zawdzięcza popularność. Jest nazywana "królową (kwiatem) jednej nocy", gdyż kwiaty rozwijają się w nocy i przekwitają w ciągu kilku godzin.

Uprawa edytuj

Źródło:[4] W klimacie europejskim wiele mieszańców tej rośliny uprawianych jest jako rośliny pokojowe.

Podlewanie

Epifilum należy do roślin kaktusowatych, więc jest sucholubna i wrażliwa na obecność wapnia. Do podlewania należy stosować miękką wodę. W pełni wegetacji (od wiosny do jesieni) oraz w porze kwitnienia należy podlewać obficie i nawozić pożywką dla kaktusów, w okresie spoczynku (jesień i zima) podlewanie powinno być ograniczone.

Temperatura

Od maja do września można wystawić je na zewnątrz – najlepiej w miejscu przewiewnym i lekko zacienionym. Optymalna temperatura w tym czasie to 20–25 °C w dzień, a nocą o kilka stopni chłodniej. Od listopada do lutego przypada okres spoczynku i wtedy najlepsza jest temperatura 8–10 °C. Należy unikać temperatury poniżej 5 °C.

Światło

Wymaga miejsca jasnego, ale gdzie światło jest rozproszone. Najlepiej czuje się na parapecie okna wschodniego. Gdy światła jest za mało, pędy są niewybarwione i mają charakterystyczny jasnozielonożółty kolor. Są wtedy wąskie, kruche i biczowato wyciągnięte. Niektóre gatunki charakteryzują się czerwonymi zabarwieniami części zielonych przy zbyt dużym naświetleniu.

Rozmnażanie

Najłatwiej rozmnaża się przez sadzonki pędowe, które odrywa się od rośliny i pozostawia na kilka godzin, aby przeschły. Tak przygotowane sadzonki umieszczasię w podłożu. Podłoże powinno być lekko wilgotne, a wilgotność powietrza duża. Można również rozmnażać z nasion, ale kwiaty pojawią się dopiero po kilku latach. Najlepszy okres do rozmnażania przypada na późną wiosnę oraz lato.

Podłoże

Specjalne mieszanki do kaktusów lub ziemia kwiatowa o lekko kwaśnym odczynie.

Przycinanie

Kaktusa można przycinać, co stymuluje go do wytwarzanie wielu nowych pędów. Pędy 2-3 letnie należy zachowywać, ponieważ tylko na nich wytwarzane są kwiaty.

Inne

Roślina rzadko atakowana przez szkodniki, odporna i łatwa w uprawie.

Systematyka edytuj

Synonimy[5]

Phyllocactus Link, Phyllocereus Miq.

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)

Należy do rodziny kaktusowatych (Cactaceae) Juss., która jest jednym z kladów w obrębie rzędu goździkowców (Caryophyllales) i klasy roślin okrytonasiennych[2]. W obrębie kaktusowatych należy do plemienia Hylocereeae, podrodziny Cactoideae[5].

Pozycja w systemie Reveala (1993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa goździkowe (Caryophyllidae Takht.), nadrząd Caryophyllanae Takht., rząd goździkowce (Caryophyllales Perleb), podrząd Cactineae Bessey in C.K. Adams, rodzina kaktusowate (Cactaceae Juss.), rodzaj epifyllum (Epiphyllum Haw.)[6].

Wybrane gatunki edytuj

Źródło:[7]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-07] (ang.).
  3. ↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2010-01-10].
  4. ↑ a b Friedhelm Bechthold, Rośliny doniczkowe, 1998, ISBN 83-7129-787-4.
  5. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  6. ↑ James L. Reveal System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999 Systematyka rodzaju Epiphyllum według Reveala
  7. ↑ The Plant List. Epiphyllum. [dostęp 2011-02-24].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Epifyllum&oldid=69620439”