Chlorek europu(III)

Chlorek europu(III)
	heksahydrat
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	chlorek europu(III)
	Inne nazwy i oznaczenia
	trójchlorek europu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	EuCl3
Inne wzory	EuCl; 3·6H; 2O (heksahydrat)
Masa molowa	258,32 g/mol
Wygląd	proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	10025-76-0; 13759-92-7 (heksahydrat)
PubChem	24809
SMILES
	Cl[Eu](Cl)Cl
InChI
	InChI=1S/3ClH.Eu/h3*1H;/q;;;+3/p-3
	InChIKey
	NNMXSTWQJRPBJZ-UHFFFAOYSA-K
Właściwości
	Gęstość
	4,89 g/cm³; ciało stałe
Temperatura topnienia	623 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-12-08]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
Numer RTECS	LE7525000
Dawka śmiertelna	LD50 156 mg/kg (świnka morska, dootrzewnowo)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek europu(III) – nieorganiczny związek chemiczny, sól europu na III stopniu utlenienia i kwasu solnego. Występuje w postaci bezwodnej oraz jako heksahydrat.

Właściwości edytuj

Chlorek europu jest żółtym ciałem stałym, rozpuszczalnym w wodzie i etanolu. W temperaturze topnienia następuje rozkład odmiany bezwodnej z wydzieleniem chlorku europu(II) i chloru:

2EuCl
3 → 2EuCl
2 + Cl
2↑

Ma właściwości higroskopijne. Bezwodny chlorek przyłącza wodę z powietrza, przechodząc w heksahydrat o wzorze sumarycznym EuCl
3·6H
2O.

Otrzymywanie edytuj

Ogrzewanie hydratu chlorku europu(III) powoduje (w niewielkim stopniu) hydrolizę tego związku do postaci bezwodnej. Reakcja zachodzi przez ogrzewanie heksahydratu z chlorkiem tionylu przez około 15 godzin^[3].

Zastosowanie edytuj

Związek jest stosowany do otrzymywania chlorku europu(II) z reakcji z cynkiem^[4] lub przez redukcję wodorem, podgrzewając powoli do temperatury 700 °C. Ponadto jest używany do otrzymywania związków metaloorganicznych europu, na przykład związki kompleksowe bis(pentametylocyklopentadienylo)europu(II)^[5]^[6], a także do otrzymywania innych soli europu.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Europium(III) chloride (nr 429732) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2021-12-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4–63, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ J.H.J.H. Freeman J.H.J.H., M.L.M.L. Smith M.L.M.L., The preparation of anhydrous inorganic chlorides by dehydration with thionyl chloride, „Journal of Inorganic and Nuclear Chemistry”, 7 (3), 1958, s. 224–227, DOI: 10.1016/0022-1902(58)80073-1 (ang.).
↑ LeszekL. Rycerz LeszekL., Termochemia halogenków lantanowców i związków tworzących się w układach halogenki lantanowców – halogenki litowców, „Prace Naukowe Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich Politechniki Wrocławskiej”, 68, 2004, s. 12 [zarchiwizowane z adresu 2007-02-03] .
↑ T. DonT.D. Tilley T. DonT.D. i inni, Divalent lanthanide chemistry. Bis (pentamethylcyclopentadienyl) europium(II) and -ytterbium(II) derivatives: crystal structure of bis (pentamethylcyclopentadienyl) (tetrahydrofuran ytterbium(II) -hemitoluene at 176 K, „Inorganic Chemistry”, 19 (10), 1980, s. 2999–3003, DOI: 10.1021/ic50212a031 (ang.).
↑ William J.W.J. Evans William J.W.J., Laura A.L.A. Hughes Laura A.L.A., Timothy P.T.P. Hanusa Timothy P.T.P., Synthesis and x-ray crystal structure of bis(pentamethylcyclopentadienyl) complexes of samarium and europium: (C₅Me₅)₂Sm and (C₅Me₅)₂Eu, „Organometallics”, 5 (7), 1986, s. 1285–1291, DOI: 10.1021/om00138a001 (ang.).

Bibliografia edytuj

Frank T.F.T. Edelmann Frank T.F.T., PeterP. Poremba PeterP., Synthetic Methods of Organometallic and Inorganic Chemistry, Frank T.F.T. Edelmann (red.), t. 6 Lanthanides and Actinides, Stuttgart: Georg Thieme Verlag, 1997, ISBN 3-13-103021-6, OCLC 33665888 (ang.).

[SA-1] Europium(III) chloride (nr 429732) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2021-12-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[CRC90-2] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4–63, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[3] J.H.J.H. Freeman J.H.J.H., M.L.M.L. Smith M.L.M.L., The preparation of anhydrous inorganic chlorides by dehydration with thionyl chloride, „Journal of Inorganic and Nuclear Chemistry”, 7 (3), 1958, s. 224–227, DOI: 10.1016/0022-1902(58)80073-1 (ang.).

[4] LeszekL. Rycerz LeszekL., Termochemia halogenków lantanowców i związków tworzących się w układach halogenki lantanowców – halogenki litowców, „Prace Naukowe Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich Politechniki Wrocławskiej”, 68, 2004, s. 12 [zarchiwizowane z adresu 2007-02-03] .

[5] T. DonT.D. Tilley T. DonT.D. i inni, Divalent lanthanide chemistry. Bis (pentamethylcyclopentadienyl) europium(II) and -ytterbium(II) derivatives: crystal structure of bis (pentamethylcyclopentadienyl) (tetrahydrofuran ytterbium(II) -hemitoluene at 176 K, „Inorganic Chemistry”, 19 (10), 1980, s. 2999–3003, DOI: 10.1021/ic50212a031 (ang.).

[6] William J.W.J. Evans William J.W.J., Laura A.L.A. Hughes Laura A.L.A., Timothy P.T.P. Hanusa Timothy P.T.P., Synthesis and x-ray crystal structure of bis(pentamethylcyclopentadienyl) complexes of samarium and europium: (C₅Me₅)₂Sm and (C₅Me₅)₂Eu, „Organometallics”, 5 (7), 1986, s. 1285–1291, DOI: 10.1021/om00138a001 (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]