Eugeniusz Kukulski
Eugeniusz Kukulski (ur. 8 listopada 1888 w Bieczu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1929 i 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w Bieczu, w rodzinie Franciszka i Bronisławy z Dylągów. Był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].
Był oficerem artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w następnych latach, w I wojnie światowej. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii fortecznej nr 2 z Krakowa[2]. W 1918 roku był przydzielony do pułku artylerii polowej ciężkiej Nr 26[3]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii fortecznej: chorążego (1 stycznia 1912)[4] i porucznika (1 marca 1915)[5].
Walczył na wojnie z bolszewikami jako komendant pociągu pancernego nr 4 „Hallerczyk”. Następnie pełnił służbę w 1, 3 i 12 pułku artylerii ciężkiej[1].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 6 pułk artylerii polowej w Krakowie[6]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w tym pułku na stanowisku dowódcy I dywizjonu[7][8]. 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony z 6 Oddziału Służby Artylerii do 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. W marcu 1929 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[12]. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Eugeniusz Kukulski był żonaty ze Stefanią z Sikorskich, z którą miał syna Janusza[1].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986 roku
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[2][3]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[2][3]
- Krzyż Wojskowy Karola[2]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[2][3]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 324.
- ↑ a b c d e Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1367.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 450, 515.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 897.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1328.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 189.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 725, 815.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 648, 738.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 304.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 390, 450.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 22 marca 1929 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 943.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.