Fassait
Fassait (ang. fassaite) – minerał z gromady krzemianów, glinokrzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu o wzorze chemicznym Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6 zaliczany do grupy piroksenów. Fassait jest odmianą augitu[2]. Nazwa pochodzi od doliny Fassa (Valle di Fassa) koło Trydentu we Włoszech[3].
 Fassait z Val di Fassa, Włochy | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6 |
| Przełam |
nierówny lub muszlowy |
| Łupliwość |
dobra do doskonałej, dwukierunkowa, krzyżująca się pod kątem 87°[1] |
| Pokrój kryształu |
kryształy o pokroju słupkowym lub krótkosłupkowym, w skupieniach ziarnistych, zbitych, również jako pojedyncze ziarna i impregnacje[1] |
| Układ krystalograficzny | |
| Gęstość minerału |
2,96-3,34[1] g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
zielona, zielonoczarna |
| Rysa |
biała, jasnoszara, jasnoszarozielona |
| Połysk |
szklisty |
Właściwości
edytujFassait tworzy kryształy o pokroju słupkowym lub krótkosłupkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych oraz jako pojedyncze ziarna. Kryształy w układzie jednoskośnym. Barwy zielonej, zielonoczarnej, również brunatnozielony, żółtozielony[1]. Rysa jest koloru białego, jasnoszarego. Minerał cechuje się łupliwością dobrą do doskonałej, dwukierunkową, która krzyżuje się pod kątem 87°. Przełam minerału jest nierówny, muszlowy.
Występowanie
edytujStanowi składnik skał metamorficznych, które powstały na skutek przeobrażeń kontaktowych lub kontaktowych-metasomatycznych wapieni dolomitowych, wapieni, skał wapienno-krzemianowych, łupków ilastych, mułowców. Należy do minerałów rzadkich. Występuje we Włoszech (okolice Wezuwiusza, Monte Somma koło Neapolu, Valle di Fassa koło Trydentu, w pobliżu Bresci, Catanzaro, Grosseto, Rzymu, Turynu), Niemczech, Szkocji, Słowacji, Szwecji, USA (Montana), Sri Lance[1].
W Polsce występuje w formie fenokryształów w bazalcie w Różanej koło Świerzawy, w skarnach na Izerskich Garbach, w Gębczycach[1].
Zastosowanie
edytujFassait jest cenionym kamieniem kolekcjonerskim.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Żaba 2003 ↓, s. 131.
- ↑ Żaba 2003 ↓, s. 130.
- ↑ mindat.org: Villiaumite. [dostęp 2014-07-06].
Bibliografia
edytuj- Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003, s. 130-131. ISBN 83-7183-174-9.