Fiołek powabny (Viola gracilis Sm.) – gatunek roślin z rodziny fiołkowatych (Violaceae). Występuje naturalnie w Serbii, Czarnogórze, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji, Bułgarii i Turcji[3][4][5].

Fiołek powabny
Ilustracja
Morfologia gatunku
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

fiołkowate

Rodzaj

fiołek

Gatunek

fiołek powabny

Nazwa systematyczna
Viola gracilis Sm.
J.Sibthorp & J.E.Smith, Fl. Graec. Prodr. 1: 146 (1806)[3]
Synonimy
  • Viola calycina Boiss. & Heldr.
  • Viola elongata A.Huet ex Nyman
  • Viola olympica Boiss.[3]

Morfologia edytuj

Pokrój
Bylina dorastająca do 30 cm wysokości, tworzy kłącza[4]. Pędy są liczne, grube, wzniesione lub wyprostowane[5].
Liście
Blaszka liściowa ma zaokrąglony, szeroko jajowaty, jajowaty lub podługowato eliptyczny kształt[5]. Mierzy 2–3 cm długości, jest ząbkowana na brzegu, ma sercowatą nasadę i tępy wierzchołek[4][5]. Górna powierzchnia jest naga, natomiast od spodu są czasami owłosione na żyłach i wzdłuż krawędzi[5]. Ogonek liściowy jest nagi i ma 2–4 cm długości. Przylistki są pierzaste[4].
Kwiaty
Pojedyncze, wyrastające z kątów pędów, osadzone na długich szypułkach[5]. Mają działki kielicha o lancetowatym kształcie[4]. Płatki są odwrotnie jajowate, płatki boczne i górne są żółte lub niebieskofioletowe, natomiast dolny jest odwrotnie jajowaty i ma żółtą, niebiesko-fioletową lub jasnofioletową barwę, u podstawy żółtawo-pomarańczową, z 5–7 ciemniejszymi żyłkami, posiada obłą ostrogę o długości 6-10 mm[4][5].
Owoce
Torebki[5].

Biologia i ekologia edytuj

Rośnie w miejscach suchych; trawiastych lub kamienistych. Występuje zwykle pojedynczo, ale w niektórych miejscach można znaleźć grupy z dużą liczbą osobników i dużym zagęszczeniem. Kwitnie od maja do sierpnia, natomiast owoce pojawiają się od lipca do września[5].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Największymi zagrożeniami dla zachowania siedlisk tego gatunku są ograniczony zasięg, koszenie trawy na siano, hodowla i wypas zwierząt, niszczenie siedlisk w wyniku turystyki oraz zbieranie okazów jako rośliny ozdobnej. Zdolność reprodukcyjna gatunku jest ogólnie dobra – nasiona wykazują wysoką zdolność kiełkowania. W Bułgarii gatunek jest chroniony zgodnie z krajową ustawą o różnorodności biologicznej. Jego siedliska znajdują się tam na obszarach europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000[5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-01] (ang.).
  3. a b c Viola gracilis Sm.. Plants of the World Online. [dostęp 2021-04-04]. (ang.).
  4. a b c d e f Viola gracilis. Plantes & Botanique. [dostęp 2021-04-04]. (fr.).
  5. a b c d e f g h i j Viola gracilis. Red Data Book of Bulgaria. [dostęp 2021-04-04]. (ang.).