Fiodor Michajłowicz Burłacki (ros. Фёдор Миха́йлович Бурла́цкий; ur. 4 stycznia 1927 w Kijowie, zm. 26 lutego 2014 w Moskwie) – radziecki politolog, dziennikarz i publicysta.

Fiodor Burłacki
ilustracja
Państwo działania

 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1927
Kijów, Ukraina

Data i miejsce śmierci

26 lutego 2014
Moskwa

doktor nauk filozoficznych
Specjalność: politologia
Alma Mater

Taszkencki Instytut Prawny

Doktorat

1951

Habilitacja

1964

Zatrudnienie
kierownik katedry
Instytut badawczy

Nauk Społecznych przy KC KPZR

Okres spraw.

1971–1989

podpis

Życiorys

edytuj

Urodził się na Ukrainie. Matka dała mu imię Fiodora na cześć Friedricha Engelsa[1]. W 1951 roku pod kierunkiem Stiepana Kieczekjana(inne języki) obronił pracę kandydacką na temat „Poglądy polityczne Nikołaja Dobrolubowa” (ros. Политические взгляды Н. А. Добролюбова). W 1958 roku napisał rozdział o państwie do podręcznika Podstawy marksizmu-leninizmu pod redakcją Otto Kuusinena[1], a w 1961 roku został współautorem Kodeksu moralnego budowniczego komunizmu[2]. W 1964 uzyskał stopień doktora nauk filozoficznych na podstawie rozprawy „Państwo a komunizm” (ros. Государство и коммунизм)[3]. W latach 1971–1989 kierował katedrą filozofii marksistowsko-leninowskiej w Instytucie Nauk Społecznych przy KC KPZR. Podczas pieriestrojki brał udział w opracowywaniu doktryny tzw. nowego myślenia[4]. Burłacki był autorem koncepcji strukturalno-instytucjonalnej], starającej się skonfrontować dorobek radzieckiej i zachodniej politologii w zakresie opisu systemu politycznego.

Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie.

Wybrane prace

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Травин ↓.
  2. Фёдор Бурлацкий: «Судьба дала мне шанс». Беседа главного редактора журнала «Российский адвокат» Р. А. Звягельского с известным политологом, учёным и писателем Ф. М. Бурлацким // Общественно-правовой журнал «Российский адвокат». — 2007. — № 5.(заархивированная копия)
  3. Бурлацкий, Федор Михайлович. Государство и коммунизм: Автореферат дис. на соискание учён. степени доктора философ. наук / Акад. обществ. наук при ЦК КПСС. — М.: Мысль, 1964. — 47 с.
  4. Соболев 2018 ↓.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj