François Mansart
 |
Ten artykuł od 2007-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
François Mansart (ur. 23 stycznia 1598 w Paryżu, zm. 23 września 1666, tamże) – architekt francuskiego baroku.
| ||
 François Mansart – portret z epoki | ||
| Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 1598 Paryż | |
| Data i miejsce śmierci | 23 września 1666 Paryż | |
| Narodowość | francuska | |
| Wpłynął na | Barok we Francji | |
| Praca | ||
| Budynki | pałac w Maisons-Laffitte | |
ŻyciorysEdytuj
Pochodził ze skromnej rodziny mistrza stolarskiego. Architektury uczył się u krewnego Germaina Gaultiera, który pracował z Salomonem de Brosse. Twórczość de Brossa wywarła duży wpływ na Mansarta[1]. Mansart był perfekcjonistą i współpraca z nim nie była łatwa[1]; mówiono, że potrafi zburzyć wznoszoną budowlę i zacząć pracę od nowa. Jego indywidualny styl czerpał z baroku, z tradycji francuskich, i z klasycyzmu[1]. Wiele jego dzieł uległo przebudowie.
DziełaEdytuj
- pałac w Maisons-Laffitte[1]
- kościół Val-de-Grâce w Paryżu - tylko początek budowy [1]
- zamek w Balleroy[1]
- zamek w Berny
- świątynia w paryskiej dzielnicy Le Marais[1]
- Hôtel de Toulouse w Paryżu
- Skrzydło Orleańskie zamku w Blois[1]
- Hôtel de la Vrillière w Paryżu
- Hôtel de Guénégaud w Paryżu
- Hôtel Carnavalet
- Château de Villette w Condécourt
- zamek w Guiry-en-Vexin
Pracował między innymi dla kardynała Mazarin, dlatego około 1650 stał się celem ataków Frondy. Również król Ludwik XIV był mu mniej przychylny niż Ludwik XIII i regentka Anna Austriaczka. Jego projekty przebudowy Luwru i królewskiego mauzoleum w Saint-Denis zostały odrzucone.
Mimo tego wywarł wielki wpływ na architekturę, początkowo we Francji, a następnie w całej Europie. Spopularyzował on typ dachu na jego cześć nazwany mansardowym oraz plan w kształcie podkowy. Bardzo popularne pałace entre cour et jardin były wzorowane na jego projekcie pałacu w Maisons-Laffitte[1]. Jules Hardouin-Mansart architekt Ludwika XIV był jego ciotecznym wnukiem [1].