Franciszek I d’Este

Franciszek I d’Este
	książę Modeny i Reggio
Okres	od 1629; do 14 października 1658
	Dane biograficzne
Dynastia	D’Este
Data urodzenia	6 września 1610
Data śmierci	14 października 1658
Ojciec	Alfons III d’Este
Matka	Izabela Sabaudzka
Żona	1. Maria Katarzyna Farnese; 2. Wiktoria Farnese; 3. Lucrezia Barberini
Dzieci	z Marią Katarzyną Farnese:; Alfons (ur. i zm. 1632),; Alfons IV; Isabella,; Leonora,; Tedald,; Almeric,; Leonora,; Maria,; Tedald;; z Wiktorią Farnese:; Wiktoria;; z Lucrezią Barberini:; Rinaldo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek I d’Este, wł. Francesco I d’Este (ur. 6 września 1610, zm. 14 października 1658) – książę Modeny i Reggio od roku 1629 do swojej śmierci.

Był najstarszym synem księcia Alfonsa III i jego ukochanej żony – Izabeli Sabaudzkiej, córki Karola Emanuela I Wielkiego, księcia Sabaudii. Księciem Modeny i Reggio został po tym, jak jego ojciec abdykował w 1629.

Na początku swoich rządów musiał zmierzyć się z zarazą, która trwała w latach 1630–1631 i zabiła 70% mieszkańców Modeny. W 1631 Franciszek poślubił Marię Katarzynę (1615–1646), córkę Ranuccio I Farnese i miał z nią 9 dzieci:

Alfonsa d’Este (ur. i zm. 1632),
Alfonsa IV (1634–1662), księcia Modeny,
Isabellę d’Este (1635–1666), żonę Ranuccio II Farnese,
Leonorę d’Este (1639–1640),
Tedalda d’Este (1640–1643),
Almerica d’Este (1641–1660),
Leonorę d’Este (1643–1722),
Marię d’Este (1644–1684), żonę Ranuccio II Farnese,
Tedalda d’Este (ur. i zm. 1646).

Po wybuchu wojny trzydziestoletniej, Franciszek przyłączył się do Hiszpanii i najechał księstwo Parmy. Kiedy pojechał do Hiszpanii, gdzie spodziewał się otrzymać nagrodę za poparcie, wrócił z pustymi rękoma. Uzyskał jedynie Correggio za 230 tys. florenów.

W wojnie Castro, Franciszek poparł Wenecję, Parmę i Florencję przeciwko papieżowi Urbanowi VIII, aby odzyskać Ferrarę – dawną ziemię rodziny Este. Wojna zakończyła się 31 marca 1644, a Modeńczycy nie dostali nic. Franciszek, który zraził się do Hiszpanii, zawarł następnie sojusz z Francją, nie udało mu się zdobyć Cremony. Szala zwycięstwa w wojnie przechyliła się na stronę Hiszpanii, jednak Franciszek potwierdził swój sojusz z Francją poprzez małżeństwo swojego syna i następcy z Laurą Martinozzi, siostrzenicą kardynała Jules'a Mazarina.

Po udanym odparciu Hiszpanów, który najechali Mediolan, Franciszek poprowadził swoje wojska razem z Francuzami i Sabaudczykami – razem ze swoim synem podbił Alessandrię i Valenzę (1656–1657). W 1658 podbił również Mortara, ale zaraziwszy się malarią zmarł wkrótce w Santhià.

Małżeństwa

Po śmierci Marii Katarzyny w 1646, Franciszek ożenił się z jej siostrą Wiktorią Farnese (zm. 1649). Miał z nią córkę:

Wiktorię d’Este (1649–1656).

Następnie w 1654 ożenił się z Lukrecją Barberini (1628–1699), córką Taddeo Barberiniego. Miał z nią syna:

Rinaldo d’Este (1655–1737), kardynała, księcia Modeny.

W sumie z trzech małżeństw miał 11 dzieci, a jego dwóch synów: Alfons IV i Reginald d’Este, zostało książętami Modeny.

Mimo swoich niewątpliwych uzdolnień militarnych i dowódczych, Franciszek miał łagodny charakter i był religijny. Przyczynił się do wzbogacenia Modeny, wybudował Pałac Książęcy, wielki teatr – Teatro della Spelta, Villa delle Pentetorri oraz port na kanale Naviglio. Odbudował też cytadelę.