GJ 1214

gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika

GJ 1214 – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika. Znajduje się w odległości około 48 lat świetlnych od Słońca. Ma układ planetarny.

GJ 1214
ilustracja
Gwiazdozbiór

Wężownik

Rektascensja

17h 15m 18,934s[1]

Deklinacja

+04° 57′ 50,07″[1]

Paralaksa (π)

68,299 ± 0,065[1]

Odległość

47,755 ± 0,046 ly
14,642 ± 0,014 pc

Wielkość obserwowana
(pasmo V)

14,71m[2]

Ruch własny (RA)

580,202 ± 0,059 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−749,713 ± 0,047 mas/rok[1]

Prędkość radialna

16 ± 5 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

M4,5 V[1]

Masa

0,178 ± 0,010[3] M

Promień

0,215 ± 0,008[3] R

Gęstość

25,4 +3,5−3,0[3] g cm-3 kg/m³

Metaliczność [Fe/H]

0,29 ± 0,12[3]

Jasność

0,046 +0,0007−0,0006 L[3]

Okres obrotu

124,7 +5,0−4,8[3] d

Wiek

6 ± 3 mld[2] lat

Temperatura

3250 ± 100 K[3]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J17151894+0457496
Katalog Gliesego: GJ 1214
Orkaria; LHS 3275, NLTT 44431 USNO 256, GEN# +9.80139021, LSPM J1715+0457, UBV M 53793, [RHG95] 2724, G 139-21, USNO-B1.0 0949-00280047

Nazwa edytuj

Gwiazda ma nazwę własną Orkaria, która została wybrana w konkursie NameExoWorlds zorganizowanym w 2022 roku przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Nazwa ta w języku masajskim oznacza czerwoną ochrę, używaną przez Masajów w ceremoniach i nawiązuje do barwy gwiazdy. Spośród nadesłanych propozycji zwyciężyła nazwa Orkaria dla gwiazdy i Enaiposha dla planety[4].

Charakterystyka edytuj

Jest to czerwony karzeł, gwiazda ciągu głównego o typie widmowym M4,5[1]. Ma temperaturę ok. 3030 K, masę równą 15% masy Słońca i promień 0,22 promienia Słońca[2].

Układ planetarny edytuj

W 2009 roku odkryta została planeta pozasłoneczna okrążająca GJ 1214[5]. Obiekt oznaczony GJ 1214 b to planeta o masie ponad 8 mas Ziemi, krążąca po ciasnej orbicie i tranzytująca przed tarczą gwiazdy. Jest to jeden z mini-Neptunów, których odległość umożliwia badania widma planety przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba[6]. W 2023 roku opublikowano wyniki tych obserwacji, które wykazały obecność aerozoli w wysokiej atmosferze planety. Temperatura jasnej, dziennej strony to 533 ± 9 K, a po nocnej stronie jest to 437 ± 19 K[7].

Nie wiadomo, czy jest to jedyna planeta okrążająca tę gwiazdę; obserwacje wykluczają obecność planet o masie ponad 3 M🜨 na orbitach o okresie poniżej 10 dni, oraz planet o masie ponad 5 w ekosferze[3].

Towarzysz Masa
[M🜨]
Promień
[R🜨]
Okres orbitalny
[d]
Półoś wielka
[au]
Ekscentryczność
b[3] 8,17 ± 0,43 2,742 +0,005−0,053 1,580404497 ± 3 ×10−8 0,01411 ± 0,00032[2] <0,063 (poziom ufności 95%)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h G 139-21 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d GJ 1214 b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  3. a b c d e f g h i Ryan Cloutier i inni, A More Precise Mass for GJ 1214 b and the Frequency of Multi-Planet Systems Around Mid-M Dwarfs, „The Astronomical Journal”, 162, 2021, s. 174, DOI10.3847/1538-3881/ac1584, arXiv:2107.14732 (ang.).
  4. NameExoWorlds 2022 Approved Names. [dostęp 2023-07-30].
  5. David Charbonneau i inni, A super-Earth transiting a nearby low-mass star, „Nature”, 462, 2009, s. 891–894, DOI10.1038/nature08679, arXiv:0912.3229.
  6. NASA's James Webb Space Telescope Primed to Lift the Haze Surrounding Sub-Neptunes [online], NASA, 17 listopada 2021 [dostęp 2023-07-30] (ang.).
  7. Eliza M.-R. Kempton i inni, A reflective, metal-rich atmosphere for GJ 1214b from its JWST phase curve, „Nature”, 2023, DOI10.1038/s41586-023-06159-5, arXiv:2305.06240 (ang.).