Gampsocoris

rodzaj owadów

Gampsocorisrodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smukleńcowatych. Obejmuje 18 opisanych gatunków. Zamieszkują wszystkie krainy oprócz Nearktyki.

Gampsocoris
Fuss, 1852
Ilustracja
Gampsocoris punctipes
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

smukleńcowate

Podrodzina

Gampsocorinae

Plemię

Gampsocorini

Rodzaj

Gampsocoris

Typ nomenklatoryczny

Gampsocoris transsilvanica Fuss, 1852

Synonimy
  • Armanus Mulsant & Rey, 1871
  • Auchenoplus Bergroth, 1913
  • Lindbergius Josifov, 1965
  • Protacanthus Uhler, 1893

Morfologia

edytuj

Pluskwiaki o silnie wydłużonym i delikatnie zbudowanym ciele[1] długości od 2,5 do 4,7 mm[2]. Oskórek mają pozbawiony owłosienia. Powierzchnia zaokrąglonej głowy jest błyszcząca, niepunktowana[1]. Czoło jest silnie wysklepione, pozbawione wyrostka frontalnego. Mocno wydłużone czułki mają barwę jasną z ciemnym obrączkowaniem przynajmniej na jednym członie[2][1]. Przedplecze ma grubo punktowany i mocno wypukły wierzch. Występuje na nim pięć błyszczących guzków – dwa poprzeczne tuż za kołnierzem i trzy w części tylnej. Małych rozmiarów tarczka zaopatrzona jest w długi, odstający i dalej zakrzywiony ku dołowi kolec. Półpokrywy mają zesklerotyzowane w niewielkim stopniu i wskutek tego niemal przejrzyste przykrywki oraz duże, delikatne zakrywki[1]. Podłużnych żyłek na zakrwyce jest sześć[2], rzadziej pięć. Zatułów ma dobrze widoczne ujścia gruczołów zapachowych o formie wydłużonych uszek. Mocno wydłużone odnóża wieńczą parzyste przylgi i pazurki[1]. Ich ubarwienie jest żółtawe z ciemnym obrączkowaniem na udach i goleniach[2]. Na sternitach brak jest punktowania[1].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owady te bytują na różnych roślinach porośniętych włoskami gruczołowymi. Są fitofagami ssącymi soki roślin i krople wydzielane przez ich gruczoły. Niewykluczone jest, że uzupełniają dietę martwymi owadami uwięzionymi przez te wydzieliny[3].

Najwięcej gatunków zamieszkuje krainę palearktyczną[1], a spośród nich 7 występuje w Europie[4], z czego dwa w Polsce – G. culicinus i G. punctipes[2][3]. Poza tym po 4 gatunki zamieszkują krainę neotropikalną i krainę etiopską, jeden (G. bihamatus) krainę orientalną i jeden (G. pacificus) Oceanię[5].

Taksonomia

edytuj

Rodzaj ten wprowadził w 1852 roku Michael Fuss. Jego gatunkiem typowym wyznaczył opisanego w tej samej publikacji Gampsocoris transsilvanica[6][5], którego później zsynonimizowano z Gampsocoris punctipes[7].

Do rodzaju tego zalicza się 18 opisanych gatunków[5]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Barbara Lis. Płaszczyńcowate – Piesmatidae, smukleńcowate – Berytidae, kowalowate – Pyrrhocoridae. „Klucze do oznaczania owadów Polski”. 18 (9), s. 14–28, 2007. 
  2. a b c d e Grzegorz Hebda, Radosław Ścibior. Gampsocoris culicinus Seidenstücker, 1948, species new to the Polish fauna (Heteroptera: Berytidae: Gampsocorinae). „Genus”. 24 (1), s. 29–32, 2013. 
  3. a b Artur Taszakowski. Notes on the occurrence of Gampsocoris Fuss, 1852 (Hemiptera: Heteroptera: Berytidae) in Poland. „Fragmenta Faunistica”. 58 (1), s. 1–6, 2015. DOI: 10.3161/00159301FF2015.58.1.001. 
  4. Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
  5. a b c Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: genus Gampsocoris Fuss, 1852. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].
  6. M. Fuss. Beitrag zur siebenburgerischen Insektenfauna. „Verhandl Mitt. Ver. Natur. Herman.”. 3, s. 73–80, 1852. 
  7. Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Gampsocoris punctipes (Germar, 1822). [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-11].