Gansus – nazwa rodzajowa wymarłego wodnego ptaka żyjącego we wczesnej kredzie (alb, około 110 milionów lat temu), na terenie zajmowanym obecnie przez prowincję Gansu w zachodnich Chinach. Jest najstarszym znanym przedstawicielem grupy Ornithurae, która obejmuje także współczesne ptaki (Neornithes) i pokrewne im wymarłe grupy, takie jak Ichthyornithes i Hesperornithes.

Gansus
Gansus yumenensis
Hou & Liu, 1984
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Rząd

Gansuiformes

Rodzina

Gansuidae

Rodzaj

Gansus

Gatunek

G. yumenensis

Rodzaj zawiera jeden gatunek, Gansus yumenensis, którego przedstawiciele byli wielkości gołębia, a z wyglądu przypominali dzisiejsze nury i nurkujące kaczki[1]. Zwierzę to posiadało większość cech charakteryzujących żyjące obecnie ptaki, z wyjątkiem braku kości pneumatycznych oraz szponiastych końcówek skrzydeł. Obie cechy mogły mu do pewnego stopnia przeszkadzać w lataniu.

Ornithurae tworzy klad zawierający wszystkie żyjące ptaki i ich najbliższych krewnych. Wszystkie żyjące dziś ptaki, wliczając w to tak różnorodne taksony, jak strusie, kolibry i jastrzębiowate, pochodzą od podstawowych form Ornithurae. Możliwe jest, że wszystkie ptaki pochodzą od ziemno-wodnego ptaka podobnego do Gansus. Tak więc Gansus jest niekoniecznie bezpośrednim przodkiem dzisiejszych ptaków, ale może być blisko spokrewniony z hipotetycznym przodkiem współczesnych ptaków. Jest to najstarszy znany nowoczesny ptak na chwilę obecną. Dokładne przebadanie podobieństw między G. yumenensis a grupą Hesperornithes może okazać się szczególnie owocne, ponieważ zaliczanie tego drugiego do Ornithurae nie jest pewne z powodu ich wyraźnej specjalizacji (prawie pełna utrata skrzydeł oraz nogi rozchylone na boki).

Wcześniej był znany tylko z pojedynczego znaleziska stopy odkrytej w 1981. Pięć dobrze zachowanych skamieniałości tego ptaka zostało odkrytych w latach 2003–2004 na terenie prahistorycznego jeziora w Changma, Gansu. Warstwa geologiczna, w której odkryto szczątki należy do formacji Xiagou. Ich ciała osiadły w błocie, a następnie zostały przykryte jego kolejną warstwą. Ciała ukryte w pozbawionej tlenu atmosferze nie uległy rozkładowi. Okazy posiadały pozostałości piór oraz błon między palcami stóp[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj