Gburzy
Gburzy, gburowie (st. wys. niem. giburo) – na Pomorzu w XV-XIX wieku gospodarze, zamożni chłopi, posiadający własne duże gospodarstwa (tzw. gburstwa), od jednego do dwóch łanów. W większości wolni.
HistoriaEdytuj
W XV-XIX wieku nazywano tak bogatych chłopów w Prusach Książęcych, Prusach Królewskich i na Pomorzu Zachodnim. Mieli oni duże gospodarstwa o średniej powierzchni 2 łany, dobrze wyposażone. Zatrudniali najemną czeladź i osadzonych na swojej ziemi zagrodników i komorników[1].
Termin gbur (kasz. gbùr) z języka staro-wysoko-niemieckiego przeszedł do języka kaszubskiego i jest używany w odniesieniu do rolników. W języku polskim, po XIX wieku słowo to przybrało znaczenie pejoratywne[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kamler M. Gburzy Encyklopedia Historii Gospodarczej Polski do 1945 roku t. 1 A-N Warszawa Wiedza Powszechna 1981 s. 189 ISBN 83-214-0185-6
- ↑ Słownik etymologiczny języka polskiego pod red. Aleksander Brücknera, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.