Gismondyt (gismondyn) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Gismondyt
ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

gismondyn

Skład chemiczny

uwodniony glinokrzemian wapnia
Ca[Al2Si2O8] x 4 H2O

Twardość w skali Mohsa

4,5

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

niedostrzegalna

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,12 – 2,28 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny, jasnoróżowy, niebieskawy

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego mineraloga Carlo Gismondiego (1762-1824), który odkrył po raz pierwszy ten minerał w 1817 r.

Właściwości

edytuj

Zazwyczaj tworzy kryształy niemal zawsze zbliźniaczone (podwójna piramidy o kwadratowym przekroju – wyglądem zbliżonej do ośmiościanu). Czasami wykształca kryształy pseudorombowe o pokroju tabliczkowym. Charakterystyczna postać kryształów pozwala na identyfikację spośród innych minerałów paragenezy. Występuje w skupieniach półkulistych i snopkowych. Jest kruchy, przezroczysty. Współwystępuje z chabazytem, phillipsytem, thomsonitem, analcymem, kalcytem.

Występowanie

edytuj

Produkt procesów hydrotermalnych, powstaje w pustkach skał wulkanicznych (w bazaltowych lawach).

Miejsca występowania: Włochy, Islandia, Niemcy, Czechy, USA – Hawaje, Australia.

W Polsce – został stwierdzony w okolicach Legnicy na Dolnym Śląsku.

Zastosowanie

edytuj
  • ma znaczenie naukowe
  • ma znaczenie kolekcjonerskie

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
  • R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.

Linki zewnętrzne

edytuj