Glauberyt (minerał)
|
Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Glauberyt – minerał z gromady siarczanów. Jest minerałem rzadkim, rozpowszechnionym tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Glauberyt | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
siarczan wapnia i sodu (CaNa2(SO4)2) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
2,5–3 |
Przełam |
muszlowy |
Łupliwość |
doskonała |
Pokrój kryształu |
tabliczkowy, płytkowy, słupkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
2,75–2,85 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
przeważnie bezbarwny, biały, szary lub czerwony |
Rysa |
biała |
Połysk |
szklisty, woskowy |
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika J. R. Glaubera, który pierwszy zastosował go w medycynie jako środek przeczyszczający.
Charakterystyka
edytujWłaściwości
edytujTworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym lub słupkowym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, ziemistych, nerkowatych. Prawidłowe kryształy spotykane są najczęściej w druzach mineralnych. Jest kruchy, przezroczysty, jest słonogorzki w smaku. Trudno rozpuszcza się w wodzie, na powietrzu przekształca się w gips.
Występowanie
edytujSkładnik niektórych złóż solnych. Jest ewaporatem morskim, niekiedy jeziernym. Występuje wraz z nitronatrytem, sylwinem, halitem, gipsem.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Chile – pustynia Atakama (wraz z nitronatrytem), USA – Kalifornia (słone jeziora), Arizona, Nowy Meksyk, Kazachstan, Uzbekistan, Hiszpania, Francja, Włochy, Rosja.
- W Polsce: stwierdzono występowanie w złożach soli na Kujawach.
Zastosowanie
edytuj- stosowany w przemyśle: chemicznym (do wyrobu sody i soli glauberskiej), szklarskim, papierniczym i tekstylnym, farbiarskim w medycynie,
- stanowi poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.
Bibliografia
edytuj- W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.
Linki zewnętrzne
edytuj- artykuł o glauberycie na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o glauberycie na stronie Mindat.org (ang.)