Glauberyt (minerał)
 |
Ten artykuł zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Glauberyt – minerał z gromady siarczanów. Jest minerałem rzadkim, rozpowszechnionym tylko w niektórych rejonach Ziemi.
| |||
| |||
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
| Skład chemiczny | siarczan wapnia i sodu (CaNa2(SO4)2) | ||
| Twardość w skali Mohsa | 2,5–3 | ||
| Przełam | muszlowy | ||
| Łupliwość | doskonała | ||
| Pokrój kryształu | tabliczkowy, płytkowy, słupkowy | ||
| Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
| Gęstość minerału | 2,75–2,85 g/cm³ | ||
| Właściwości optyczne | |||
| Barwa | przeważnie bezbarwny, biały, szary lub czerwony | ||
| Rysa | biała | ||
| Połysk | szklisty, woskowy | ||
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika J. R. Glaubera, który pierwszy zastosował go w medycynie jako środek przeczyszczający.
CharakterystykaEdytuj
WłaściwościEdytuj
Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym lub słupkowym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, ziemistych, nerkowatych. Prawidłowe kryształy spotykane są najczęściej w druzach mineralnych. Jest kruchy, przezroczysty, jest słonogorzki w smaku. Trudno rozpuszcza się w wodzie, na powietrzu przekształca się w gips.
WystępowanieEdytuj
Składnik niektórych złóż solnych. Jest ewaporatem morskim, niekiedy jeziernym. Występuje wraz z nitronatrytem, sylwinem, halitem, gipsem.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Chile – pustynia Atakama (wraz z nitronatrytem), USA – Kalifornia (słone jeziora), Arizona, Nowy Meksyk, Kazachstan, Uzbekistan, Hiszpania, Francja, Włochy, Rosja.
- W Polsce: stwierdzono występowanie w złożach soli na Kujawach.
ZastosowanieEdytuj
- stosowany w przemyśle: chemicznym (do wyrobu sody i soli glauberskiej), szklarskim, papierniczym i tekstylnym, farbiarskim w medycynie,
- stanowi poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.
BibliografiaEdytuj
- W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.