Godnica pontyjska

gatunek chrząszcza

Godnica pontyjska[1] (Timarcha rugulosa) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae. Zamieszkuje środkowo-wschodnią i południowo-wschodnią część Europy.

Godnica pontyjska
Timarcha rugulosa
Herrich-Schäffer, 1838
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

stonkowate

Podrodzina

Chrysomelinae

Plemię

Timarchini

Rodzaj

Timarcha

Podrodzaj

Timarcha s.str.

Gatunek

godnica pontyjska

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1838 roku przez Gottlieba A.W. Herricha-Schäffera. Wyróżnia się w jego obrębie pięć podgatunków[2]:

  • Timarcha (Timarcha) rugulosa globata Fairmaire, 1873
  • Timarcha (Timarcha) rugulosa lomnicki Miller, 1867
  • Timarcha (Timarcha) rugulosa rugulosa Herrich-Schäffer, 1838
  • Timarcha (Timarcha) rugulosa sinaiana Bechyně, 1947
  • Timarcha (Timarcha) rugulosa stichai Bechyně, 1947

Opis edytuj

Chrząszcz o krępym i silnie wysklepionym ciele długości od 6,5 do 10,5 mm, z wierzchu ubarwionym granatowo lub czarnozielono ze słabym metalicznym połyskiem. Przedplecze ma wszystkie krawędzie obrzeżone listewką, a powierzchnię pokrytą przemieszanymi ze sobą punktami dwóch różnych rozmiarów, co widoczne jest już przy kilkukrotnym powiększeniu. Zrośnięte wzdłuż szwu pokrywy mają epipleury tylko w przedniej części odgraniczone od reszty ich powierzchni wyraźną i ostrą krawędzią; dalej owa krawędź staje się stępiona lub przybiera formę wypukłego paska. Epipleury pokryw są w całości widoczne przy patrzeniu z boku. Barki pokryw są zaokrąglone, bez guzów. Na powierzchni pokryw między bezładnie rozmieszczonymi, głębokimi, łączącymi się w nieregularne zmarszczki punktami dużymi występują jeszcze rozproszone punkty drobnych wymiarów. Tylnych skrzydeł brak. Odnóża przednie wykazują w budowie wyraźny dymorfizm płciowy – u samców ich stopy są silnie rozszerzone. Szczegóły rzeźby ciała różnią się między podgatunkami, np. u T. r. rugulosa punktowanie zlewa się w zmarszczki na przedpleczu, ale nie na głowie, u T. r. lomnickii na głowie i przedpleczu, a u T. r. stichai nie zlewa się ani na głowie ani na przedpleczu[3].

Biologia i ekologia edytuj

Gatunek ten wybiera na swe siedliska stanowiska nasłonecznione i ciepłe, w tym murawy kserotermiczne, zarośla kserotermiczne na wapiennych zboczach, śródleśne polany oraz pobrzeża lasów i borów[1][4]. Zaliczany jest do gatunków kserofilnych, stepowych[1] i kalciofilnych[5].

Owady dorosłe zimują, po czym pojawiają się na wiosnę, by dożyć do maja lub czerwca. Pędzą dzienny tryb życia i częściej obserwowane są podczas wędrowania po ziemi niż na roślinach zielnych. Żerowanie larw ma miejsce od czerwca do sierpnia. Pojaw owadów dorosłych nowego pokolenia ma miejsce w sierpniu i wrześniu. Roślinami pokarmowymi zarówno larw, jak i osobników dorosłych są różni przedstawiciele rodzajów przytulia i przytulinka[1].

Zasięg i zagrożenie edytuj

Gatunek palearktyczny, europejski, o rozsiedleniu subpontyjskim, zamieszkujący tereny dorzeczy Dunaju, Wisły, Dniestru i Dniepru, na wschód sięgający po Półwysep Krymski, a na północ do Małopolskiego Przełomu Wisły[1]. Podgatunki T. r. globata, T. r. rugulosa i T. r. sinaianaendemitami Rumunii[6][7][8]. T. r. stichai zamieszkuje Beskidy Wschodnie i ich przedgórza[3] na terenie Słowacji i Ukrainy[9], natomiast z Polski nie był wykazywany, choć możliwe jest jego występowanie w polskiej części Bieszczadów[3]. T. r. lomnicki znany jest z Węgier, Słowacji, Ukrainy (w tym Wołynia i Podola) oraz Polski[1]. W tej ostatniej występuje na Wyżynie Lubelskiej, Roztoczu i Wyżynie Małopolskiej. Dawniej zamieszkiwał też przedgórza Beskidu Niskiego i polskich Bieszczadów Zachodnich, jednak w tych rejonach nie był notowany od kilkudziesięciu lat[1][4].

W Polsce owad ten został wpisany jako narażony (VU) zarówno do krajowej czerwonej księgi zwierząt, jak i na krajową czerwoną listę zwierząt ginących i zagrożonych[10][1], ale nie jest chroniony. Zagraża mu niszczenie i dewastacja siedlisk kserotermicznych przez człowieka (antropopresja) oraz zarastanie ich roślinami drzewiastymi (sukcesja). W przypadku ostatniego z zagrożeń jego stanowiska wymagają zabiegów ochrony czynnej[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Radosław Ścibior: Timarcha rugulosa. [w:] Polska czerwona księga zwierząt. Bezkręgowce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2004-2009. [dostęp 2019-02-07].
  2. Timarcha (Timarcha) rugulosa Herrich-Schäffer, 1838. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-24].
  3. a b c Andrzej Warchałowski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 94b Stonkowate — Chrysomelidae. Podrodziny: Chrysomelinae i Chrysomelinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1973.
  4. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1979. 
  5. E. Pietrykowska. Timarcha (Timarcha) rugulosa lomnickii Mill, 1867 (Coleoptera, Chrysomelidae) - kalciofilna stonka w południowo-wschodniej Polsce. „Wiadomości entomologiczne”. 21, s. 103-108, 2002. 
  6. Timarcha (Timarcha) rugulosa subsp. globata Fairmaire, 1873. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-07].
  7. Timarcha (Timarcha) rugulosa subsp. globata Fairmaire, 1873. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-07].
  8. Timarcha (Timarcha) rugulosa subsp. sinaiana Bechyne, 1947. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-07].
  9. Timarcha (Timarcha) rugulosa subsp. stichai Bechyne, 1947. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-07].
  10. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior: Czerwona Lista Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce. Suplement. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2002.

Linki zewnętrzne edytuj