Grażdanskaja Oborona

Grażdżanskaja Oborona
Rok założenia	1984
Pochodzenie	ZSRR
Gatunek	punk rock, post-punk, psychedelic rock, noise rock, garage rock
Aktywność	1984–2008
Wydawnictwo	HOR-Music
	Skład
	Jegor Letow, Natalia Czumakowa, Aleksander Czesnakow, Paweł Pieretolczin
	Współpracownicy
	Janka Diagilewa
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Grażdanskaja Oborona (skr. Gr.Ob., Гр. Об., ros. Гражданская оборона) – jeden z pierwszych i najbardziej znanych rosyjskich zespołów punkowych. Nazwa Grażdanskaja Oborona oznacza „Obrona Cywilna”. Skrót od nazwy zespołu – „Gr. Ob.” wymawiany jest identycznie jak rosyjskie słowo grob (co w tłumaczeniu na język polski oznacza „trumnę”).

Brzmienie

Piosenki Gr. Ob. składają się głównie ze zniekształconych dźwięków gitar elektrycznych, prostych linii basu oraz głębokiego i pełnego energii głosu Letowa.

Skład

Jegor Letow (Егор Летов) – wokal, gitara;
Natalia Czumakowa (Наталья Чумакова) – bas, klawisze;
Aleksander Czesnakow (Александр Чеснаков) – gitara;
Paweł Pieretolczin (Павел Перетолчин) – perkusja.

Historia

Grupa została założona przez młodego sowieckiego dysydenta Jegora Letowa w Omsku 8 grudnia 1984. Pierwszy skład stanowili:

Jegor Letow – wokalista, perkusista
Konstantin Riabinow (Константин Рябинов) – basista
Andrej Babienko (Андрей Бабенко, ps. Boss) – gitarzysta w 1985 opuścił grupę.

W tym czasie rosyjska muzyka alternatywna stała nad krawędzią. Rockowe zespoły takie, jak Aquarium, Kino czy Maszina Wriemeni były bardzo popularne, jednak punk rock był w ZSRR nowym gatunkiem muzyki w obrębie kultury alternatywnej. Gr.Ob. był jedynym zespołem, który zapełnił tę niszę i nadal ma wielką rzeszę fanów, wielbicieli i naśladowników. Zainspirował setki późniejszych sowieckich i rosyjskich zespołów punkrockowych.

Materiałem na pierwsze dwie płyty («Поганая молодёжь» i «Оптимизм») były wczesne utwory z lat 1982–1985, jednak grupie nie udało się ich nagrać 1985 z powodu prześladowań jakich doznawali jej członkowie ze strony KGB: Riabinow został powołany do wojska, Letow został przymusowo osadzony w szpitalu psychiatrycznym. Dwa pierwsze albumy zostały jednak później częściowo odtworzone, częściowo nagrane na nowo w 1989 roku.

Aż do upadku Związku Radzieckiego, Gr. Ob. postrzegany był jako zespół antysowiecki. W swoich głęboko symbolicznych tekstach Letow często opowiadał się przeciwko militaryzmowi, dyktaturze, sowieckiemu systemowi politycznemu, oraz wojnie w Afganistanie. Z tego powodu, muzyka zespołu była cenzurowana i zakazana. Letow i jego koledzy z zespołu spędzili wiele lat w ukryciu, nagrywając piosenki w kuchniach i piwnicach w mieszkaniach przyjaciół. W tych czasach albumy Gr. Ob. były wydawnictwem podziemnym. Mimo silnej cenzury i prześladowań (Letowa osadzono w szpitalu psychiatrycznym, gdzie na skutek terapii na pewien czas stracił wzrok) grupa wystąpiła na kilku festiwalach rockowych (najsłynniejszy koncert odbył się w Nowosybirsku w 1987). W 1987 Letow związał się z poetką i basistką Janką Diagilewą, która dołączyła do zespołu. W 1989 samobójstwo popełnił gitarzysta zespołu Dmitrij Seliwanow. W maju 1991 w jego ślady poszła Diagilewa. O jej śmierć środowisko muzyczne obwiniało Letowa, który zawiesił działalność Gr. Ob. W 1994 związał się ze środowiskiem Eduarda Limonowa i reaktywował zespół, który dzięki patriotycznym tekstom stał się obiektem uwielbienia rosyjskich narodowych-bolszewików. Zespół jest aktywny do dziś.

Jegor Letow zmarł 19 lutego 2008 roku na niewydolność dróg oddechowych, podczas snu w swoim domu w Omsku.

Wiele współczesny zespołów takich, jak Cziż, Wopli Widoplasowa, czy Smysłowyje Galucynacyi wydają płyty w hołdzie Gr. Ob. z coverami piosenek zespołu.

Dyskografia

W dyskografii grupy oprócz zwykłych płyt studyjnych znajdują się płyty koncertowe, zbiory bonus tracków i reedycje. Przykładowo z nagrań z lat 1988 i 1989 niepublikowanych lub publikowanych na singlach złożono płytę Тошнота, a płyty Солнцеворот (przesilenie słoneczne) i Невыносимая легкость бытия (nieznośna lekkość bytu) na potrzeby digitalizacji zostały po kilku latach wydane jako Лунный Переворот (przesilenie księżycowe) i Сносная Тяжесть Небытия (znośna ciężkość niebytu).

Zacziem sniatsja sny (Зачем снятся сны) (2007)
Reanimacija (Реанимация) (2005)
Dołgaja sczastliwaja żizń (Долгая счастливая жизнь) (2004)
Tribiut, czast’ 2 (Трибьют, часть 2) (2003)
Zwiezdopad (Звездопад) (2002)
Łuczszeje (Лучшее) (2002)
Swoboda (Свобода) (koncert w Ułan Bator, 2002)
Liegendy russkogo roka (Легенды русского рока) (2001)
Tribiut (Трибьют) (2001)
Russkij proryw w Lieningradie (Русский прорыв в Ленинграде) (1999)
Koncert (Концерт) (1997)
Niewynosimaja legkost bytija (Невыносимая легкость бытия) (1997)
Sołnceworot (Солнцеворот) (1997)
Russkoe pole ekspierimientow (Русское поле экспериментов) (1994)
Instrukcija po wyżiwaniju (Инструкция по выживанию) (1990)
Pesni radosti i sczastia (Песни радости и счастья) (1989)
Tosznota (Тошнота) (1988/1989)
Wsio idiot po płanu (Все идет по плану) (1988)
Niekrofilija (Некрофилия) (1987)
Totalitarizm (Тоталитаризм) (1987)
Choroszo! (Хорошо!) (1987)
Krasnyi albom (Красный альбом) (1986)
Mysziełowka (Мышеловка) (1986)
Optimizm (Оптимизм) (1985)
Poganaja mołodioż (Поганая молодежь) (1985)

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona zespołu (w języku rosyjskim). gr-oborona.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-10)].
Strona zespołu (w języku rosyjskim)