Grabowiec-Góra
Grabowiec-Góra – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w centralnej części gminy Grabowiec[5][6].
| wieś | |
 Góra Zamkowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-425[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LZA |
| SIMC |
0888534[5] |
Położenie na mapie gminy Grabowiec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
 50°48′44″N 23°32′58″E/50,812222 23,549444[1]
| |
Wieś położona nad rzeką Kalinówką, w obrębie Działów Grabowieckich. Historyczna nazwa wioski to Wołucza.
Wieś jest sołectwem w gminie Grabowiec[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 529 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Grabowcu[9].
Historia
edytujPierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1558, kiedy król Zygmunt August pozwolił włączyć do Grabowca przedmieście Góra, którego nazwa pochodzi od Góry Zamkowej. Odtąd stanowiła ona integralną część miasta. W 1618 roku w Wołuczy odbyło się posiedzenie sądu dla rozstrzygnięcia sporu pomiędzy starostą a mieszczanami grabowieckimi. Spór ten rozstrzygnięto na korzyść mieszczan.
W 1633 roku we wsi osiedlili się dwaj wybrańcy: Andrzej Wokulski i Grzegorz Molisski obdarowani po 2 łany użytków. W 1656 roku jeden łan otrzymał w Wołuczy także inny wybraniec Jan Kłębkowski, który drugi łan posiadał w mieście Grabowcu.
W XVIII wieku mieszkańcy Góry Grabowiec przeciętnie uprawiali po jednej ćwierci pola. Istniała tutaj wówczas także piekarnia, której właścicielem był Jan Boniecki. W 1765 roku były tu 64 domy.
Po I rozbiorze Polski dobra Grabowiec przeszły na własność rządu austriackiego, od którego w latach 1799–1807 dzierżawił je Piotr Świdziński. W 1807 roku Grabowiec został sprzedany na licytacji za 78 701 zł reńskich Janowi Terleckiemu, który jeszcze w tym samym roku ofiarował je w posagu swemu zięciowi Feliksowi Radziejewskiemu, żonatemu z Bronisławą z Terleckich. Ponieważ nabywca w określonym terminie nie uiścił wszystkich należności, dobra te w 1822 roku zostały mu odebrane i na ponownej licytacji nabył je Kazimierz Radziejowski. Po jego śmierci ok. 1832 roku Grabowiec otrzymał w spadku jego syn – Józef Radziejowski I, który w 1840 roku sprzedał majątek Mikołajowi Nikodemowi Teleżyńskiemu.
W 1846 roku dobra grabowieckie od Mikołaja Teleżyńskiego nabył Roman Tuszowski i gospodarował tutaj aż do roku 1898. W latach 1898–1909 właścicielem majątku był Adam Tuszowski, po którym od 1909 roku dziedziczyły dzieci: Roman, Józefa i Zofia.
W czasie I wojny światowej, w 1915 roku we wsi spłonęło 50 gospodarstw. Według spisu z 1921 roku wieś liczyła 104 domy i 643 mieszkańców, w tym 34 Ukraińców. Według danych z 1929 roku we wsi był wiatrak.
25 września 1939 roku żołnierze Armii Czerwonej zastrzelili ponad 20 rannych żołnierzy polskich i lekarzy zabranych ze szpitala polowego w Grabowcu. 20 lutego 1943 roku Niemcy wysiedlili mieszkańców wsi.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Atrakcje turystyczne
edytujNa terenie wioski znajduje się rezerwat przyrody Wygon Grabowiecki, który chroni sta, nowisko susła perełkowanego. W obrębie sołectwa zlokalizowany jest także jedyny na terenie gminy pomnik przyrody nieożywionej – źródło Łza Księżniczki.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37509
- ↑ Wieś Grabowiec-Góra w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-14], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-14].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 331 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ BIP gminy, sołtysi
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-08-23].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji