Gwarek wielki

podgatunek gwarka czczonego
(Przekierowano z Gracula robusta)

Gwarek wielki[3] (Gracula religiosa robusta) – podgatunek gwarka czczonego, średniej wielkości ptaka z rodziny szpakowatych (Sturnidae), występujący endemicznie na wyspach Banyak i Nias, położonych u zachodnich wybrzeży Sumatry[4]. Jest krytycznie zagrożony wyginięciem.

Gwarek wielki
Gracula religiosa robusta[1]
Salvadori, 1887
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

szpakowate

Podrodzina

gwarki

Rodzaj

Gracula

Gatunek

gwarek czczony

Podgatunek

gwarek wielki

Synonimy
  • Gracula robusta Salvadori, 1887
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Taksonomia edytuj

Takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, traktowany przez niektóre ujęcia systematyczne jako odrębny gatunek[4][5][6][7][8].

Charakterystyka edytuj

Wygląd zewnętrzny
Ma lśniące, fioletowo-czarne upierzenie, białe plamy na skrzydłach, pomarańczowo-żółte wyrostki skórne na szyi oraz żółte nogi.
Rozmiary
długość ciała ok. 30–36 cm.

Pożywienie edytuj

Wszystkożerny. Żywi się owocami, nektarem kwiatowym oraz owadami.

Status edytuj

Ptak ceniony ze względu na swą wielkość i głośny śpiew, co było przyczyną jego nielegalnego odłowu ze stanu naturalnego oraz gwałtownego spadku liczebności dziko żyjącej populacji. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2016 roku uznaje gwarka wielkiego za odrębny gatunek i zalicza go do kategorii CR (Critically Endangeredkrytycznie zagrożony). Liczebność populacji w 2020 roku szacowano na 160–265 dorosłych osobników[2].

Przypisy edytuj

  1. Gracula robusta, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-04-11] (ang.).
  2. a b Gracula robusta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-08] (ang.).
  3. P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Mainatinae Lesson, 1831 - gwarki (wersja: 2020-11-17). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-08].
  4. a b Craig, A. & Feare, C.: Nias Hill Myna (Gracula robusta). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-08]. (ang.).
  6. A. Craig, Ch. Feare: Family Sturnidae (Starlings). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 14: Bush-shrikes to Old World Sparrows. Barcelona: Lynx Edicions, 2008, s. 714. ISBN 978-84-96553-50-7. (ang.).
  7. Chris Feare, Adrian Craig: Starlings and Mynas. Londyn: Christopher Helm, 1998. ISBN 0-691-00496-X. (ang.).
  8. P.C. Rasmussen, J.C. Anderton: Birds of South Asia: The Ripley Guide. Cz. 2. Waszyngton i Barcelona: Smithsonian Inst. and Lynx Edicions, 2005. ISBN 84-87334-67-9. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj