Grzegorz Orszak
Grzegorz Orszak, znany także jako: Orsatius, Orsacius (ur. w 1520 w Nowym Mieście Korczyn, zm. 1567) – polski pisarz i działacz reformacyjny, organizator szkolnictwa ewangelickiego w Polsce, jeden z tłumaczy Biblii brzeskiej.
| Data i miejsce urodzenia |
1520 |
|---|---|
| Data śmierci |
1567 |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, tłumacz, nauczyciel |
Życiorys
edytujBył prawdopodobnie pochodzenia węgierskiego. Wczesne lata życia spędził w Oświęcimiu, ukończył studia w Akademii Krakowskiej, przyjął kalwinizm i zaczął pracować jako nauczyciel wśród ewangelików w Małopolsce.
Jego największą zasługą jest zorganizowanie wzorowej szkoły średniej w Pińczowie, która pierwszą siedzibę miała od października 1550 w Zamku Pińczowskim i działała pod patronatem właściciela Pińczowa – Mikołaja Oleśnickiego. Dzięki działalności Orszaka Pińczów przekształcił się z mało znanej miejscowości w jeden z największych w Polsce ośrodków ewangelickiej oświaty.
W latach 1551–1560 Orszak był rektorem uczelni pińczowskiej. Jednak wkrótce powstał konflikt z miejscowym zborem kalwińskim z powodu sympatii Orszaka dla Franciszka Stankara, wcześniej wydalonego z Pińczowa. Z tego powodu Orszak przeniósł się w 1562 do Dubiecka, gdzie otrzymał stanowisko kierownika miejscowej szkoły, założonej w 1559 przez Stankara dla kształcenia pastorów kalwińskich. Uczył tam przypuszczalnie języka polskiego, teologii, gramatyki i retoryki.
W 1556 Orszak wydał w Królewcu Postyllę polską domową – zbiór kazań i komentarzy, objaśniających fragmenty Biblii. Jako filolog z doskonałą znajomością greki i hebrajskiego, najpierw sam przetłumaczył na język polski część Starego Testamentu, a następnie przyłączył się do zespołu tłumaczy, pracujących nad przekładem Biblii brzeskiej (był inicjatorem tego przekładu).
W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego[1].
Protektorem Orszaka był książę pruski Albrecht Hohenzollern. Dalsze losy Orszaka nie są znane.
Przypisy
edytuj- ↑ Piotr Guzowski. Pierwszy polski indeks ksiąg zakazanych. „Studia Podlaskie”. 12, s. 173–202, 2002.
Bibliografia
edytuj- ks. T. Śliwa, Rozwój protestanckiej reformacji w diecezji przemyskiej w połowie XVI wieku, Przemyśl 1975 – 1977, s. 17.
- K. Chłapowski, Dzieje Dubiecka, Rzeszów 1983, s. 24.
- R. Pelczar, Szkolnictwo protestanckie w województwie ruskim w XVI – XVIII wieku, w: „Przemyskie Zapiski Historyczne”, t. 8 – 9, Przemyśl 1993, s. 23.
- H. Smyczyński, O szkole kalwińskiej w Dubiecku w XVI wieku, w: „Kwartalnik Rzeszowski”, R. 1966, nr 1, s. 25–26.
- S. Tworek, Działalność kulturalno-oświatowa kalwinizmu małopolskiego, Lublin 1970, s. 74–75.
Linki zewnętrzne
edytuj- Grzegorz Orszak, Postylla polska domowa... w bibliotece Polona