Han Yu (ur. 768, zm. 824) – chiński poeta, publicysta i polityk, jeden z prekursorów neokonfucjanizmu.

Han Yu
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

韩愈

Pismo tradycyjne

韓愈

Hanyu pinyin

Hán Yù

Wade-Giles

Han Yü

Wymowa (IPA)

[xǎn ŷ]

Poglądy

edytuj

Odgrywał wybitną rolę wśród ówczesnych filozofów-konfucjanistów, krytykował buddystów zarzucając im, że nauką swą wprowadzają ludzi w świat złudzeń, a nie nawołują ich do rozwiązywania problemów życia ziemskiego[1].

W traktacie O człowieku dowodził, że człowiek stoi w jednym rzędzie ze wszystkimi istotami żywymi i nie może stać ponad przyrodą. W literaturze postulował powrót do klasycznych form literackich, pozbawionych ozdobnych słów i wyszukanych porównań.

Jako przeciwnik religii występował ostro przeciwko taoizmowi i buddyzmowi, który uważał za barbarzyński zabobon obcy chińskiej kulturze[2]. Domagał się zamknięcia klasztorów i rozdania ich posiadłości ziemskich ludziom. W 819 roku za opublikowanie antybuddyjskiego pamfletu Kość Buddy został zesłany do Chaozhou w prowincji Guangdong. Po zmianie na tronie cesarskim w 821 roku wrócił do łask i zezwolono mu na powrót do stolicy.

Przypisy

edytuj
  1. Jang 1969 ↓, s. 88.
  2. Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000, s. 268. ISBN 83-85909-61-3.

Bibliografia

edytuj