Helen Taussig
Helen Brooke Тaussig (ur. 24 maja 1898 w Cambridge, zm. 20 maja 1986) – amerykańska lekarz kardiolog, pracująca w Baltimore i Bostonie, która stworzyła kardiologię dziecięcą. Opracowała koncepcję procedury przedłużającej życie dzieci z tеtralogią Fallota (najczęstsza przyczyna zespołu niebieskiego dziecka). Koncepcja ta została wykorzystana w praktyce jako manewr Blalocka-Taussig. Procedurę tę opracowali Alfred Blalock i Vivien Thomas, koledzy Taussig ze szpitala klinicznego Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa.
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 maja 1986 |
| Zawód, zajęcie |
kardiolog |
Тaussig jest również znana z zaangażowania na rzecz zakazu stosowania i sprzedaży talidomidu.
Wczesne życie i kariera edytuj
Helen Brooke Taussig była jednym z czwórki dzieci W. Franka Тaussig i Edith Thomas Guild. Jej ojciec był ekonomistą z Uniwersytetu Harvarda, a jej matka była jedną z pierwszych uczennic w żeńskim Radcliffe college.
Matka dziewięcioletniej Taussig zmarła na gruźlicę; Helen cierpiała również z powodu choroby przez kilka lat, co znacznie utrudniło jej wczesną edukację. W czasie szkoły zmagała się także z poważną dysleksją[1]. Wyższe wykształcenie zdobyła w szkole dla dziewcząt w Cambridge w 1917[potrzebny przypis], po czym dwa lata studiowała w Radcliffe, nim zdobyła bachelor’s degree na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1921.
Taussig studiowała później histologię, bakteriologię i anatomię – zarówno w Harvard Medical School, jak i na Uniwersytecie Bostońskim – jednak żadna z tych szkół nie dopuściła jej do obrony wyższego wykształcenia[1]. Była szczególnie dyskryminowana w swojej klasie histologicznej, gdzie z obawy, że „zarazi” swych męskich kolegów, nie pozwolono jej w ogóle przemawiać[2]. W 1925, jako studentka anatomii na Uniwersytecie Bostońskim, opublikowała (wraz z Aleksandrem Beggem) swoją pierwszą pracę naukową, dotyczącą badań serca wołu. Złożyła aplikację w Johns Hopkins University School of Medicine i została zaakceptowana jako kandydatka na stopień doktorski[1]. Uzyskała go w 1927, po czym pozostała tam przez rok jako kardiolog i przez kolejne dwa lata jako internistka pediatra[3].
W późniejszym okresie kariery dr Taussig straciła słuch. Nauczyła się czytać z ruchu ust i używała z aparatu słuchowego, by rozmawiać z pacjentami. Zamiast stetoskopu używała palców, by usłyszeć rytm serca[3].
Kariera medyczna i emerytura edytuj
Тaussig rozpoczęła swoją karierę po doświadczeniach w kardiologii, jako kierowniczka oddziału gorączki reumatycznej. Następnie zatrudniono ją na pediatrycznym wydziale Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, w Harriet Lane Home, jako jego przełożoną, gdzie pracowała od 1930 do 1963. W czasie tego okresu odkryła przyczyny zespołu błękitnego dziecka. Pracowała z chirurgiem Alfredem Blalockiem i Vivienem Thomasem, co zaowocowało opracowaniem procedury operacji w celu skorygowania wady, nazywanej obecnie zabiegiem Blalock-Taussig-Thomas. Początkowo wykonywali oni procedurę na psach, ale od 1946 zaczęli wykonywać operacje na ludzkich niemowlętach. W tym samym roku Taussig była profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa; otrzymała stanowisko profesora w 1959. W 1947 opublikowała swoje wielkie dzieło, Wrodzone wady serca, uważane za podstawę w dziedzinie rozwoju kardiologii dziecięcej[1].
Тaussig oficjalnie zrezygnowała z posady na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w 1963, ale nadal uczyła, dawała wykłady i udzielała się. Dodatkowo pisała artykuły naukowe (ze 129, które napisała, 41 opublikowano po jej odejściu z tej uczelni). Była zwolenniczką wykorzystywania zwierząt w badaniach medycznych i legalizacji aborcji, a także świadczeń opieki paliatywnej i hospicjum[1][2]. Тaussig dowiedziała się również o szkodliwym działaniu leku talidomidu na noworodki i w 1967 zeznała przed Kongresem w tej sprawie, po podróży do Niemiec, gdzie pracowała z niemowlętami, cierpiącymi na fokomelię (ciężką deformację kończyn). W wyniku jej starań talidomid został zakazany w Stanach Zjednoczonych i Europie[1]. W 1977 Тaussig przeniosła się do domu opieki w Kenneth Square, w stanie Pensylwania. Pozostawała aktywna i jeździła na Uniwersytet Delaware (University of Delaware), by prowadzić badania.[potrzebny przypis] Тaussig była pionierką w użyciu radiografii i fluoroskopii jednocześnie, do badania dziecięcych serc i płuc w mniej inwazyjny sposób[4]. Zmarła, nie dokończywszy swych badań nad genetycznymi podstawami niektórych defektów ptasich serc[1].
Śmierć i spuścizna edytuj
20 maja 1986, cztery dni przed 88. urodzinami, Тaussig jechała z grupą przyjaciół, aby zagłosować w wyborach samorządowych, gdy jej samochód zderzył się z innym autem na skrzyżowaniu, w wyniku czego zmarła[1]. Na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa nazwano na jej cześć centrum kardiochirurgii, a w 2005 także jeden z czterech oddziałów[5]. Uniwersytet w Getyndze nazwał klinikę kardiologiczną na jej cześć w 1965[1].
Odznaczenia edytuj
W 1947 Тaussig została uhonorowana przez Francję jako kawaler (rycerz) Legii honorowej. W 1953 otrzymała honorowy medal od amerykańskiego kolegium lekarzy piersi. Została nagrodzona we Włoszech nagrodą Feltrinelli w 1954[1]; w tym samym roku otrzymała Nagrodę Laskera za swą pracę. Została wybrana członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki w 1957[6]. W 1963 otrzymała złotą nagrodę serca[4]. Została uhonorowana przez American Heart Association nagrodą za zasługi w 1967. Honorowe członkostwo American College of Cardiology w 1960. Тaussig otrzymała prezydencki medal wolności od prezydenta Lyndona Johnsona w 1964, a w kolejnym roku została pierwszą prezeską American Heart Association[1]. W 1973 Тaussig została wybrana do Narodowej Akademii Nauk[7], 27 lat po tym, jak Blalock został wybrany za ich wspólną pracę nad zabiegiem Blalock-Taussig[4]. W ciągu swojej kariery Тaussig zdobyła ponad 20 tytułów honorowych[2].
Blalock i Тaussig zostali wspólnie odznaczeni nagrodą międzynarodowego funduszu Gairdner w Kanadzie.[2]
Тaussig była członkinią wielu prestiżowych związków podczas swojej kariery. Była członkinią American Pediatric Society oraz Society for Pediatric Research i American College of Physicians[4]. Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne uhonorowało ją nagrodą Howland w 1971, a Johns Hopkins odznaczył ją medalem Eisenhowera w 1976[2].
Wykorzystanie postaci w filmie edytuj
W filmie Something the Lord Made, wyprodukowanym w 2004 przez HBO, postać dr Тaussig zagrała Mary Stuart Masterson.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Harvey, Joy; Ogilvie, Marilyn (2000)
- ↑ a b c d e Callahan, Clara A. (1996)
- ↑ a b Changing the Face of Medicine: Dr. Helen Brooke Taussig
- ↑ a b c d Bailey, Martha J. (1994)
- ↑ College Advising Program. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-05)].
- ↑ "Book of Members, 1780–2010: Chapter T" (PDF)
- ↑ Helen B. Taussig