Henryk Kadyi
Henryk Karol Klemens Kadyi (ur. 23 maja 1851 w Przemyślu, zm. 25 października 1912 we Lwowie) – polski profesor anatomii opisowej oraz patologii. Przyczynił się do podniesienia weterynarii do rangi studiów uniwersyteckich.
ŻyciorysEdytuj
Syn Ludwika i Klementyny. Jego braćmi byli Juliusz (zm. 1916, radca dworu) i Józef (lekarz)[1]. W 1878 roku został docentem anatomii opisowej i porównawczej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1881 do 1894 profesor anatomii prawidłowej i histologii Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, od 1881 do 1890 profesor anatomii patologicznej i patologii ogólnej Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Był twórcą Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego otwartego w 1894[2]. Od 1894 do 1912 roku profesor anatomii opisowej i topograficznej Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1898 do 1899 rektor Uniwersytetu Lwowskiego. W 1889 roku został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności.
W latach 1894–1895 był prezesem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Żona: Rozalia. Córka: Jadwiga Kwiatkowska z domu Kadyi, żona Jana Jerzego – oboje zginęli tragicznie w grudniu 1917 r.
Zmarł 25 października 1912[3] wskutek zakażenia, które wdało mu się podczas balsamowania zwłok Stanisława Badeniego. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Jego imieniem nazwane zostały ulice w Przemyślu i we Lwowie.
Wybrane praceEdytuj
Był encyklopedystą oraz edytorem Encyklopedii zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy - polskiej encyklopedii wydanej w latach 1898-1907 przez społeczną organizację edukacyjną Macierz Polska, która działała w Galicji w okresie zaboru austriackiego. Opisał w niej zagadnienia z zakresu medycyny[4].
- Kilka przypadków zboczeń układu naczyniowego (1881)
- Ueber die Nothwendigkeit des thierärztlichen Studiums. M. Perles, Wien 1891
- O naczyniach krwionośnych rdzenia pacierzowego ludzkiego
- Rozwój i działalność c. k. Szkoły Weterynaryi we Lwowie od jej założenia w r. 1881 aż do końca roku szkolnego 1893/4
- O barwieniu ośrodków nerwowych przy pomocy zaprawy (bajcowania) solami metali ciężkich (1900)
- Ueber die Färbung der nervösen Centralorgane nach Beizung mit Salzen schwerer Metalle (1901)
- Metoda barwienia szarej istoty mуzgu i rdzenia karminem po zaprawieniu octanem uranowym (1907)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 53 z 24 grudnia 1916.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 38. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 44 z 27 października 1912.
- ↑ Finkel 1898 ↓.
BibliografiaEdytuj
- Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1987, s. 243–244. ISBN 83-01-00656-0.
- Ludwik Finkel: Encyklopedya zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy, t. I. Lwów: Macierz Polska, Nakładem Wydawnictwa Macierzy Polskiej, druk. E. Winiarza, 1898, s. III-IX.
Linki zewnętrzneEdytuj
- КАДИЙ Генрик (KADYI Henryk). [dostęp 2010-03-27].
- Publikacje Henryka Kadyi w serwisie Polona