Hermann Kövess von Kövesshaza

austro-węgierski marszałek polny

Hermann Kövess von Kövesshaza (ur. 30 marca 1854 w Temeszwarze, zm. 22 września 1924 w Wiedniu) – marszałek polny i ostatni Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii, protestant.

Hermann Kövess von Kövessháza
Ilustracja
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1854
Temeszwar

Data i miejsce śmierci

22 września 1924
Wiedeń

Przebieg służby
Lata służby

1865–1918

Siły zbrojne

c. i k. Armia

Stanowiska

Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Komandor Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Bertholda I (Badenia) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Order Zasługi Wojskowej z Mieczami i Koroną (wojenny, Bawaria) Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej Medal Liakat (Imperium Osmańskie) Medal Imtiyaz (Imperium Osmańskie) Medal Wojenny (Imperium Osmańskie) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria)

Życiorys

edytuj
 
Hermann Kövess von Kövesshaza i August von Mackensen, 1916

Ukończył studia w wiedeńskiej Technische Militärakademie. We wrześniu 1872 promowany na porucznika otrzymał przydział do 2 pułku inżynieryjnego w Wiedniu. W 1896 awansował na pułkownika, a dwa lata później przejął dowództwo 23 pułku piechoty, stacjonującego w Wiedniu. W 1902 otrzymał swój pierwszy awans generalski. Szybka kariera Kövessa uległa nagłemu zahamowaniu w 1912, w związku ze skandalem o podłożu religijnym. W tym czasie dowodził XII Korpusem i tylko wsparciu cesarza Franciszka Józefa zawdzięczał pozostanie na stanowisku.

Początek I wojny światowej zastał go na froncie wschodnim, gdzie działał dowodzony przez niego korpus. W latach 1915–1916 dowodził 3 Armią, działającą na froncie serbskim. Pod jego dowództwem 3 armia zajmowała Belgrad i podjęła pościg za nieprzyjacielem w kierunku Czarnogóry i Albanii. Po zwycięstwie nad Serbią objął stanowisko gubernatora wojskowego obszaru okupowanego, którą to funkcję pełnił do lutego 1916. W latach 1916–1918 dowodził 7 armią, która miała za zadanie zablokować ewentualne uderzenie rosyjskie w kierunku Węgier. Oddziały dowodzone przez Kövessa nie tylko zablokowały Rosjan, ale przeprowadziły kontrnatarcie, zajmując Czerniowce. Za ten sukces Kövess otrzymał awans na marszałka polnego, a w sierpniu 1917 tytuł barona. Pod koniec wojny przeniesiony do Budapesztu, w listopadzie 1918 otrzymał stanowisko głównodowodzącego armii austro-węgierskiej. W 1919 przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Field Marshals of the Austro-Hungarian Army 1914-1918 [online], web.archive.org, 31 grudnia 2018 [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-31].
  2. a b c d e f g h i j k l m n Kövess [online], web.archive.org, 9 stycznia 2019 [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-09].

Bibliografia

edytuj
  • Piotr Mikietyński: Niemiecka droga ku Mitteleuropie. Polityka II Rzeszy wobec Królestwa Polskiego (1914-1916). Kraków: 2009, s. 268. ISBN 978-83-88737-09-1.
  • Priscilla May Roberts: World War One. ABC-CLIO: 2006, s. 1027–1028. ISBN 1-85109-879-8.