Iwan Busłajew

radziecki generał-major

Iwan Jefimowicz Busłajew (ros. Иван Ефимович Буслаев, ur. 9 grudnia?/22 grudnia 1903 we wsi Wsiewołodczina w powiecie saratowskim w guberni saratowskiej, zm. 30 maja 1967 w Białej Cerkwi) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Iwan Busłajew
Иван Ефимович Буслаев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1903
Wsiewołodczina, gubernia saratowska

Data i miejsce śmierci

30 maja 1967
Biała Cerkiew

Przebieg służby
Lata służby

1925–1956

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 213 Dywizji Piechoty

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa,
agresja ZSRR na Polskę,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal „Za obronę Stalingradu”

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W grudniu 1925 został powołany do Armii Czerwonej, skończył wojskową szkołę piechoty, był kolejno dowódcą plutonu, kompanii i batalionu. Od 1931 należał do WKP(b)[1]. W 1937/1938 uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii, za udział w której został odznaczony orderem. Po powrocie do ZSRR służył w Białoruskim Okręgu Wojskowym, we wrześniu 1939 brał udział w ataku na Polskę. W sierpniu 1940 objął dowództwo 603 pułku piechoty w 161 Dywizji Piechoty. Po ataku Niemiec na ZSRR uczestniczył w walkach obronnych pod Mińskiem oraz nad Berezyną i Dnieprem. Od grudnia 1941 walczył na Froncie Wołchowskim, w lutym 1942 z powodu choroby został odesłany do szpitala. W kwietniu 1942 został dowódcą 6 Brygady formowanej w Uralskim Okręgu Wojskowym, z którą od lipca 1942 brał udział w bitwie pod Stalingradem, w lutym i marcu 1943 w operacji charkowskiej w składzie 6 Armii Frontu Południowo-Zachodniego. Od czerwca 1943 do końca wojny dowodził 213 Dywizją Piechoty, na czele której w nocy na 27 września 1943 forsował Dniepr. Za zasługi bojowe w bitwie o Dniepr 25 października 1943 otrzymał stopień generała majora. Wraz z dywizją brał udział w operacji humańsko-botoszańskiej, jassko-kiszyniowskiej i forsowaniu Dniestru i Prutu. Następnie na 1 Froncie Ukraińskim uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej i berlińskiej. W 1948 ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i został dowódcą 10 Dywizji Artylerii, w 1956 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia edytuj

I inne.

Przypisy edytuj

  1. Герой Советского Союза Буслаев Иван Ефимович [online], Герои страны [dostęp 2020-10-01] (ros.).