Iwan Aleksiejewicz Gusiew (ros. Иван Алексеевич Гусев; ur. 29 października 1918 we wsi Kurakino obecnie w rejonie sierdobskim (według innych danych w Sierdobsku) w obwodzie penzeńskim, zm. 26 stycznia 1945 w Ptaszkowicach) – radziecki żołnierz, starszy sierżant, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Iwan Gusiew
Иван Гусев
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

29 października 1918
Kurakino, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

26 stycznia 1945
Ptaszkowice, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1938–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

106 Dywizja Strzelecka

Stanowiska

dowódca działa

Główne wojny i bitwy

Front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order LeninaOrder Wojny Ojczyźnianej II klasyOrder Czerwonej GwiazdyMedal „Za Odwagę” (ZSRR)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe, pracował w kołchozie, 1 maja 1938 został powołany do Armii Czerwonej.

Od lutego 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Centralnym, Białoruskim i 1. Ukraińskim, od 1943 należał do WKP(b). Brał udział m.in. w bitwie kurskiej, operacji orłowskiej, czernihowsko-prypeckiej i homelsko-rzeczyckiej w 1943, operacji kalenkowicko-mozyrskiej, rówieńsko-łuckiej, proskurowsko-czerniowieckiej i lwowsko-sandomierskiej w 1944. Podczas walk w rejonie łokackim 13, 14 i 15 lipca 1944 prowadząc ogień z działa zadał duże straty wrogowi podczas odpierania niemieckich kontrataków. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji sandomiersko-śląskiej na terytorium Polski w styczniu 1945 jako dowódca działa 362. pułku artylerii 106. Dywizji Strzeleckiej w składzie 3. Gwardyjskiej Armii i 1. Frontu Ukraińskiego w stopniu starszego sierżanta. 26 stycznia 1945 przy przełamywaniu obrony przeciwnika prowadził ogień z działa i następnie karabinu maszynowego, zabijając oficera i około 30 żołnierzy wroga; został ranny, jednak nie opuścił pola walki. Zginął w tej walce. Został pochowany w Ptaszkowicach, po wojnie jego grób przeniesiono do Pabianic.

Jego imieniem nazwano ulicę we wsi Kurakino; jego nazwisko umieszczono też na pomniku bohaterów Armii Czerwonej w Penzie.

Odznaczenia edytuj

Bibliografia edytuj