Józef Mozga
Józef Mozga (ur. 29 marca 1910 w Godzianowie[1], zm. 29 marca 1990[2]) – dziennikarz radiowy, działacz ruchu ludowego, kapitan Wojska Polskiego[1].
| Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1910 |
|---|---|
| Data śmierci |
29 marca 1990 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz radiowy |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Od 1929 pracował jako czeladnik krawiecki. W 1932 ukończył naukę w Szkole Spółdzielczości Rolniczej w Nałęczowie i studia na Wiejskim Uniwersytecie Orkanowym w Gaci. W latach 1933–1934 odbywał służbę w 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach, a następnie był księgowym. W 1941 podczas II wojny światowej został partyzantem Batalionów Chłopskich oraz był szefem kolportażu konspiracyjnej pracy Stronnictwa Ludowego „Roch” i Batalionów Chłopskich w powiecie skierniewickim oraz dowódcą drużyny łączności Komendy Obwodu Batalionów Chłopskich. Organizował wówczas konspiracyjne gimnazjum w Godzianowie[1].
W 1946 uzyskał świadectwo dojrzałości w Godzianowie. W latach 1946–1950 studiował socjologię na Uniwersytecie Łódzkim. Jednocześnie został członkiem Zarządu Wojewódzkiego ZMW RP „Wici” w Łodzi, a także Zarządu Głównego ZMW RP „Wici” (1946–1948) i kierownikiem Wydziału Oświaty i Kultury Zarządu. Był członkiem Rady Naczelnej Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956), a także kierownikiem referatu kształcenia korespondencyjnego (1948–1951) oraz kierownikiem Korespondencyjnego Gimnazjum i Liceum przy Zarządu Głównego[1].
Był członkiem Centralnego Związku Młodzieży Wiejskiej (od 1925), Związku Młodzieży Wiejskiej RP (od 1928), Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1954), działał w młodzieżowych zespołów artystycznych. Publikował artykuły w pismach „Wici” i „Wieś” oraz opisywał notatki z życia organizacji młodzieżowych pow. skierniewickiego[1].
Działalność radiowa edytuj
W 1946 współorganizował Ludowy Instytut Muzyczny. Od 1952 pracował w Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia – w 1956 został kierownikiem redakcji Folkloru, a w 1958[1] audycji satyrycznej „Wesoły Autobus” wraz z Wojciechem Drygasem[3]. W latach 1952–1958 współorganizował w ramach Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi przeglądy kapel, piosenkarzy i gawędziarzy ludowych. Był autorem kilkudziesięciu gawęd opublikowanych w 1953 pt. U nas i u sąsiadów. Popularyzował w Polskim Radiu muzykę i piosenkę ludową[1].
Pochowany został na cmentarzu komunalnym „Doły” (kw. 32, rz. 3, gr. 1)[4].
Odznaczenia edytuj
Nagrody edytuj
- Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji Polskiego Radia i Telewizji za twórczość radiową I telewizyjną (1958),
- Nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej za upowszechnianie kultury, twórczości ludowej i etnografii (1964)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Józef Dancygier, Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego: makieta, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1989, ISBN 978-83-205-4045-1 [dostęp 2023-03-25] (pol.).
- ↑ Cmentarz – strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-03-25].
- ↑ Lucjusz Włodkowski, Pożegnanie z „Karuzelą”, „Odgłosy” (5), bc.wbp.lodz.pl, 1 lutego 1986 [dostęp 2023-03-24].
- ↑ Szlakiem pamięci. Wydanie II uzupełnione, Łódź, październik 2015.
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 listopada 1955 r. Lista osób odznaczonych „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”., OpenLEX, 11 listopada 1955 [dostęp 2023-03-26] (pol.).
- ↑ Tadeusz Szewera, Radio – 50 lat, „Odgłosy” (20), bc.wbp.lodz.pl, 15 maja 1975 [dostęp 2023-03-26].