Język beludżi

język z gałęzi irańskiej rodziny indoeuropejskiej

Język beludżi (zwany również baluczi) – język z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługują się Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan. Według danych z 1987 roku posługiwało się nim 4,8 mln osób.

بلوچی
baločî
Obszar

Pakistan, Iran, Afganistan, Turkmenistan, ZEA, Oman

Liczba mówiących

4,8 mln (1987)

Pismo/alfabet

arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Beludżystan (Pakistan)
Kody języka
ISO 639-2 bal
ISO 639-3 bal
IETF bal
Glottolog balo1260
Ethnologue bal
GOST 7.75–97 беу 095
SIL BCC
Dialekty
ISO 639-3: bgp - wschodni beludżi
ISO 639-3: bgn - zachodni beludżi
ISO 639-3: bcc - południowy beludżi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka beludżi
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język baludżi wraz z językami staroperskim, nowoperskim, pasztuńskim (błędnie zwanym afgańskim), kurdyjskim oraz wymarłymi dialektami średniowiecznymi, należy do grupy języków irańskich, którymi posługuje się około 200 milionów ludzi na terytorium rozciągającym się od wschodniej Turcji po Pakistan i zachodnią część Indii.

Literatura w języku beludżi obejmuje m.in.: epos heroiczny, ballady, pieśni liryczne, oraz bajki.