Jacques Deray

francuski reżyser i scenarzysta filmowy

Jacques Deray, właśc. Jacques Desrayaud (ur. 19 lutego 1929 w Lyonie, zm. 9 sierpnia 2003 w Boulogne-Billancourt) – francuski reżyser i scenarzysta filmowy.

Jacques Deray
Prawdziwe imię i nazwisko

Jacques Desrayaud

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1929
Lyon

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 2003
Boulogne-Billancourt

Zawód

reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

1) Nicole Jones
(rozwód; córka)
2) Agnès Vincent-Deray
(1998-2003; dziecko)

Lata aktywności

1952-1995

Życiorys edytuj

Urodził się w Lyonie w rodzinie przemysłowców. W wieku 19 lat wyjechał do Paryża, by studiować tam aktorstwo. Grywał niewielkie role na scenie i filmie, po czym od 1952 pracował jako asystent u takich reżyserów, jak m.in. Luis Buñuel czy Jules Dassin.

Jego samodzielnym debiutem reżyserskim był Żigolak (1960). Zafascynowany amerykańskim filmem noir, zasłynął jako twórca popularnych thrillerów (Basen, 1969, Motyl na ramieniu, 1978) i kryminałów, m.in. Borsalino (1970) czy Borsalino i Spółka (1974). Jego specjalnością wkrótce stały się tzw. filmy policyjne (policiers), jak Flic Story (1975). W dziewięciu z jego obrazów główną rolę grał Alain Delon, innym faworyzowanym aktorem był Jean-Paul Belmondo.

Z tym tematem związana jest kategoria: Filmy w reżyserii Jacques’a Deraya.

Przewodniczył obradom jury na 34. MFF w Cannes (1981), kiedy Złota Palma przyznana została po raz pierwszy polskiemu filmowi – Człowiekowi z żelaza Andrzeja Wajdy[1].

Zmarł na raka w wieku 74 lat.

Filmografia (wybór) edytuj

 
Grób Jacques’a Deraya w Garches (Île-de-France)
  • Rififi w Tokio (Rififi à Tokyo, 1963)
  • Symfonia na cześć masakry (Symphonie pour un massacre, 1963)
  • Człowiek z Marakeszu (L'homme de Marrakech, 1966)
  • Basen (La piscine, 1969)
  • Borsalino (Borsalino, 1970)
  • Borsalino i Spółka (Borsalino and Co., 1974)
  • Flic Story / Policyjna opowieść (Flic Story, 1975)
  • Gang (Le gang, 1977)
  • Motyl na ramieniu (Un papillon sur l'épaule, 1978)
  • Trzech ludzi do zabicia (Trois hommes à abattre, 1980)
  • Raptus (Le marginal, 1983)
  • Umarł z otwartymi oczami (On ne meurt que deux fois, 1985)
  • W imię przyjaźni (Le solitaire, 1987)
  • Chora z miłości (Maladie d'amour, 1987)
  • Zbrodnia (Un crime, 1993)

Przypisy edytuj

  1. 1981 Juries. Festival de Cannes. [dostęp 2021-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-02)]. (ang.).

Bibliografia edytuj