Jan Łomnicki

polski reżyser, scenarzysta

Jan Łomnicki (ur. 30 czerwca 1929 w Podhajcach, zm. 18 grudnia 2002 w Warszawie)[1]polski reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych i fabularnych.

Jan Łomnicki
Ilustracja
Jan Łomnicki (lata 60 XX w.)
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Jan Emilian Łomnicki

Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1929
Podhajce

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 2002
Warszawa

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1951–2000

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Jana Łomnickiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

edytuj

Urodził się w Podhajcach k. Lwowa, w rodzinie Mariana (zm. 1942), urzędnika pocztowego, i Jadwigi (zm. 1974), nauczycielki. Brat aktora Tadeusza Łomnickiego. Po wybuchu II wojny światowej razem z rodziną został przesiedlony na Zachód, do Dębicy, później do Krakowa[2]. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W 1954 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, a w 1957 uzyskał dyplom. W czasie studiów w łódzkiej filmówce tworzył nieformalną grupę określaną jako „Kolektyw”, do której należeli również Stanisław Bareja, Janusz Weychert, Janusz Morgenstern, Lech Lorentowicz i Kazimierz Kutz. Na początku studiów miał być relegowany z uczelni z powodu wybryku, jakim było skracanie trasy podczas marszobiegu mającego służyć tężyźnie fizycznej, a który nabrał znaczenia politycznego. Ponieważ do udziału w tym wybryku przyznał się również Bareja, zrezygnowano z tak silnej sankcji. Wyrzucenie ze studiów dwóch osób mogłoby spowodować większe zainteresowanie uczelnią ze strony UBP w Łodzi[3].

W latach 1989–1991 był członkiem Komitetu Kinematografii. Jako reżyser debiutował w 1954 krótkim filmem dokumentalnym pt. Ziemia czeka, w którym agitował do osiedlania się na ziemiach odzyskanych. W następnych latach zrealizował szereg kolejnych dokumentów, z których największe uznanie zdobył obsypany międzynarodowymi nagrodami film Narodziny statku (1961) opowiadający o końcowych pracach przy montażu i wodowaniu statku w Stoczni Gdańskiej. W 1963 wyreżyserował swój pierwszy film fabularny; dramat obyczajowy pt. Wiano, w którym swoją pierwszą główną rolę w karierze zagrał Roman Wilhelmi. Często w swoich późniejszych filmach poruszał tematykę wojenną; były to m.in. Ocalić miasto (1976), Akcja pod Arsenałem (1977) czy Jeszcze tylko ten las (1991). W zrealizowanych w latach 90. XX w. filmach Wielka wsypa (1992) i Szczur (1994) poruszał współczesną tematykę opisując nową polską rzeczywistość po upadku komunizmu oraz zmieniające się wartości i obyczaje. Jednak największą popularność i uznanie przyniósł mu 25-odcinkowy serial obyczajowy Dom, którego realizacja z przerwami zajęła mu 20 lat. Opowiadający o powojennych losach mieszkańców warszawskiej kamienicy serial cieszy się od lat niesłabnącym zainteresowaniem widzów.

Zmarł 18 grudnia 2002 po długiej i ciężkiej chorobie w szpitalu w Warszawie – Aninie. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 131-5-12)[4].

Był mężem Danuty z Piłsudskich h. Kościesza (ur. 1938)[5]. Jego synem jest reżyser Marcin Mikołaj Łomnicki (ur. 1958), a córką - Jadwiga (ur. 1982)[2].

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne i seriale

Filmy dokumentalne

  • Ziemia czeka (1954)
  • Szarlejka (1955)
  • Walcownia (1956)
  • Mistrz Nikifor (1956)
  • Dom starych kobiet (1957)
  • Warszawa Główna (1958)
  • Stal (1959)
  • Nie ma końca wielkiej wojny (1959)
  • Narodziny miasta (1959)
  • Huta 1959 (1959)
  • Piosenki dla Krakowa (1960)
  • Koncert wawelski (1960)
  • Na straży granic (1960)
  • Mostostalowcy (1960)
  • Narodziny statku (1961)
  • Kolorowy świat (1961)
  • Władysław Broniewski (1962)
  • Nadzieja i inne wiersze (1962)
  • Suita polska (1962)
  • Skrzyżowanie (1962)
  • Karta wizytowa (1962)
  • Rzecz niepospolita (1964)
  • Rówieśnicy (1964)
  • Ab urbe condita (1965)
  • Stocznia Gdańska (1966)
  • Spotkania z Warszawą (1966)
  • Jubileuszowy (1967)
  • Gienek (1968)
  • Dzieciom (1968)
  • Witamy (1969)
  • Toast (1969)
  • Ojcowie i dzieci (1969)
  • Wszystkie nasze końskie sprawy (1970)
  • Pory roku (1970)
  • Polska przeminionych Kołodziejów (1970)
  • Polak jako taki (1970)
  • Pamięć (1970)
  • Troska i pieśń (1970)
  • Huta 75 (1975)
  • Andrzej Banach (1991)
  • Ludwik Perski - krótkie wspomnienie z długiego życia (2000)

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • Wyróżnienie na VII Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Oświatowych w Mannheim za film Dom starych kobiet (1958)
  • Specjalne Wyróżnienie na II Festiwalu Filmowym w Cork za film Dom starych kobiet (1958)
  • Specjalne Wyróżnienie na I Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Sztuce w Wenecji w ramach XIX Biennale dla filmu Mistrz Nikifor (1958)
  • Wyróżnienie na Przeglądzie Filmów Turystyczno-Krajoznawczych w Warszawie za film Narodziny miasta (1959)
  • Wyróżnienie na VI Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen dla filmu Stal (1960)
  • Nagroda na IX Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Oświatowych w Mannheim dla filmu Stal (1960)
  • Wyróżnienie Honorowe na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Vancouver dla filmu Stal (1960)
  • Wyróżnienie Honorowe na I Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Eksperymentalnych w Santiago de Chile dla filmu Stal (1960)
  • II nagroda „Srebrny Smok Wawelski” na I Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w kategorii filmów dokumentalnych dla filmu Narodziny statku (1961)
  • Grand Prix na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych w Lipsku dla filmu Narodziny statku (1961)
  • „Złoty Aztek” na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Meksyku w kategorii filmów przemysłowych dla filmu Narodziny statku (1961)
  • Srebrny Medal na II Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie w kategorii filmów krótkometrażowych i dokumentalnych dla filmu Narodziny statku (1961)
  • Dyplom Uznania na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Edynburgu dla filmu Narodziny statku (1961)
  • I nagroda na II Międzynarodowym Festiwalu Filmów Telewizyjnych w Aleksandrii w kategorii filmów dokumentalnych dla filmu Narodziny statku (1961)
  • Nagroda „Złoty Smok Wawelski” na II Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie za najlepszy film o sztuce dla filmu Kolorowy świat (1962)
  • „Złota Najda” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Porretta Terme w kategorii filmów dokumentalnych dla filmu Narodziny statku (1962)
  • „Srebrny Bumerang” na Festiwalu Filmowym w Melbourne za najlepszy film krótkometrażowy dla filmu Narodziny statku (1962)
  • „Srebrny Gołąb” na V Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Lipsku dla filmu Suita polska (1962)
  • Nagroda „Złoty Kompas” na Festiwalu Filmów Krajoznawczych i Turystycznych w Warszawie za film Ab urbe condita (1966)
  • Nagroda Jury FIPRESCI na II Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Córdobie dla filmu Ab urbe condita (1966)
  • Nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP „Syrenka Warszawska” na VIII Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie dla filmu Jubileuszowy (1968)
  • Nagroda NRD-owskiej Ligi Przyjaźni między Narodami na I Międzynarodowym Festiwalu Filmów Sportowych w Oberhausen za film Jubileuszowy (1968)
  • Nagroda „Srebrny Kompas” na Festiwalu Filmów Krajoznawczych i Turystycznych w Warszawie za film Witamy (1969)
  • Srebrny Medal na XX Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Wenecji za film Toast (1969)
  • Nagroda Jury Krytyki na Międzynarodowych Dniach Filmów Sportowych w Oberhausen za film Gienek (1970)
  • Wyróżnienie na XI Festiwalu Filmów Folklorystycznych w Koperze dla filmu Ondraszkowe ostatki (1970)
  • Grand Prix w Turnieju Filmów Sportowych w Zakopanem za film Gienek (1970)
  • Nagroda Specjalna Jury III Międzynarodowym Festiwalu Filmów Turystycznych TOURFILM w Szpindlerowym Młynie dla filmu Witaminy! (1970)
  • Wyróżnienie na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi za film Ojcowie i dzieci (1971)
  • I Nagroda „Złoty Pegaz” na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem za film Paweł Wróbel (1971)
  • Nagroda Główna „Kryształowy Globus” na XVIII Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach dla filmu Poślizg (1972)
  • Nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość radiową i telewizyjną - reżyserię filmu telewizyjnego Troska i pieśń - o Władysławie Broniewskim (1972)
  • Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość radiową i telewizyjną - reżyserię filmu dokumentalnego Zaśpiewajmy to jeszcze raz (1975)
  • Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia za film Ocalić miasto (1976)
  • Nagroda Główna „Srebrne Lwy Gdańskie” oraz „Bałtycka Perła” (nagroda zakładów pracy Wybrzeża) za poszukiwania twórcze i obyczajowości polskiego ruchu społeczno-politycznego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za film Ocalić miasto (1976)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za reżyserię filmu Ocalić miasto (1977)
  • Nagroda Komitetu Obrońców Pokoju i miesięcznika „Iskusstwo kino” na MFF w Moskwie dla filmu Ocalić miasto (1977)
  • Nagroda „Dziennika Wieczornego” (Bydgoszcz) w plebiscycie czytelników za film Ocalić miasto (1977)
  • Nagroda Główna „Srebrne Lwy Gdańskie” na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za film Akcja pod Arsenałem (1978)
  • Nagroda Węgierskiego Komitetu Młodzieżowego na VIII MFF Sportowych w Keszthely dla filmu Olimpiada (1985)
  • „Złoty Ekran” przyznany przez pismo „Ekran” za serial Dom (1988)
  • Nagroda Klubu Krytyki SDPRL „Syrena Warszawska 1988” za serial Dom (1989)
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego - reżyserię filmu Jeszcze tylko ten las (1991)

Źródło:[10][1].

Przypisy

edytuj
  1. a b Jan Łomnicki w bazie filmpolski.pl
  2. a b Agnieszka Dajbor, Jeden był aktorem, drugi reżyserem. Żył w cieniu brata, ale nie miał o to żalu. Nieznana historia braci Tadeusza i Jana Łomnickich [online], viva.pl [dostęp 2025-05-02].
  3. Maciej Replewicz: Stanisław Bareja. Król krzywego zwierciadła. Poznań: Zysk i S-ka, 2009, s. 29, 33. ISBN 978-83-7506-387-5.
  4. Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA ŁOMNICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-20].
  5. Jan Emilian Łomnicki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-05-07].
  6. Święto polskiej kinematografii [online], Filmopedia [dostęp 2023-05-07] (pol.).
  7. Jan Łomnicki - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2025-05-02].
  8. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 10, 1 września 1979, s. 12.
  9. a b Laureaci Nagród ZAiKS-u [online], www.zaiks.org.pl [dostęp 2025-05-02].
  10. Jan Łomnicki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2025-05-02].

Linki zewnętrzne

edytuj