Jan Chylewski

Oficer Wojska Polskiego

Jan Władysław Chylewski (ur. 27 czerwca 1891 w Łękach Wielkich, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jan Chylewski
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Pełne imię i nazwisko

Jan Władysław Chylewski

Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1891
Łęki Wielkie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii

Stanowiska

komendant szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 27 czerwca 1891 w Łękach Wielkich, w powiecie kościańskim, w rodzinie Adama i Antoniny[1].

W czasie I wojny światowej, w latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej. W 1917 r. otrzymał nominację na podporucznika. Jako dowódca 1 baterii 1 dywizjonu artylerii ciężkiej wielkopolskiej wziął udział w powstaniu wielkopolskim[2].

Po zakończeniu wojny, w 1919, został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i przydzielony do 17 pułku artylerii ciężkiej. W jednostce służył do 1921 roku. W 1921 został przydzielony do 7 pułku artylerii ciężkiej[3][4]. W 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i służył w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii[5]. Od 1930 służył w 8 pułku artylerii ciężkiej jako dowódca dyonu[6]. 28 czerwca 1933 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[7]. 24 stycznia 1934 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 2 sierpnia 1937 objął obowiązki komendanta Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zambrowie[10].

W 1939 kadra Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii wraz z kadrą Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii została skierowana do Włodzimierza Wołyńskiego. Kilkunastu oficerów dostało się do niewoli sowieckiej, wśród nich Jan Chylewski. W kwietniu 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień pułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 67.
  2. Polak (red.) 1993 ↓, s. 35.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 792, 842.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 710.
  5. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433, 458.
  6. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 708.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 24 stycznia 1934 roku, s. 1.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 163.
  10. Łukasiak 1999 ↓, s. 3.
  11. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 101
  13. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  14. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 57)
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  16. M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.

Bibliografia

edytuj