Jan Koprowski

polski pisarz i tłumacz

Jan Koprowski (ur. 10 lutego 1918 w Pokrzywnicy, wsi w województwie świętokrzyskim, powiat starachowicki, gmina Pawłów, zm. 5 listopada 2004 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, krytyk i tłumacz (gł. z języka niemieckiego).

Jan Koprowski (trzeci z prawej) na kongresie pisarzy w NRD, rok 1973

Życie

edytuj

Przed II wojną światową współpracował z miesięcznikiem „Okolica Poetów”. Podczas wojny został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po wyzwoleniu wydawał tam tygodnik „Na obczyźnie” i własne wiersze oraz prowadził amatorski zespół teatralny. W 1947 powrócił do Polski i osiadł najpierw na Dolnym Śląsku, by po 1950 przenieść się do Łodzi. W latach 1953–1964 był kierownikiem literackim łódzkiego Teatru Nowego. Był też redaktorem czasopism literackich „Łódź Literacka” (1954), „Kronika” (1955–1957) i „Odgłosy” (1969–1972). W 1972 zamieszkał w Warszawie, gdzie był współredaktorem tygodnika „Literatura”.

W 1966 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Łodzi. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1946, będąc pracownikiem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie został pozyskany do współpracy z MBP jako tajny współpracownik ps. „Maczków”[1].

Życie prywatne

edytuj

Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi przy ul. Przybyszewskiego 325 (kwatera X, rząd 23, grób 8)[2]. Był ojcem dziennikarza – Marka Koprowskiego[3][4].

Twórczość

edytuj

Wiersze

edytuj
  • Do mojej ziemi, 1936 (zbiór wierszy o tematyce wiejskiej)
  • Powrót, 1945
  • Droga do Warszawy, 1946
  • Do mojego syna, 1947
  • Swoje i bliskie, 1968
  • Nocne rodaków rozmowy, 1975
  • Opowieść o moim ojcu, 1950 (autobiograficzna)
  • Powrót do kraju, 1964 (wspomnienia)
  • Potomkowie Tespisa, 1966 (powieść „z kluczem” o łódzkim środowisku teatralnym)
  • Zielone drzewa, 1972 (opowiadania)
  • Wieczór w Café Raimund, 1975 (opowiadania)
  • Wieczory rodzinne, 1977 (opowiadania)

Reportaże

edytuj
  • Z południa i północy, 1963
  • Podróże po bliskiej Europie, 1965
  • Na Wschodzie i na Zachodzie, 1970

Szkice literackie, felietony

edytuj

Przekłady

edytuj
  • Z liryki obcej, 1945
  • w zbiorach wierszy własnych

Przypisy

edytuj
  1. Joanna Siedlecka, Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 336.
  2. Cmentarz – strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2021-05-04].
  3. Karol Czejarek, Rozmowa z Szymonem – synem Jana Koprowskiego. „Nie wszystek człowiek umiera!” | „Przegląd Dziennikarski” [online] [dostęp 2023-03-23] (pol.).
  4. Mateusz Koprowski [online], Liberté! [dostęp 2023-03-23] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Fornalczyk F. O Janie Koprowskim w: Z rodu poetów, Łódź 1966

Linki zewnętrzne

edytuj