Jan Koprowski
Jan Koprowski (ur. 10 lutego 1918 w Pokrzywnicy, zm. 5 listopada 2004 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, krytyk i tłumacz (gł. z języka niemieckiego).
ŻycieEdytuj
Przed drugą wojną światową współpracował z miesięcznikiem "Okolica Poetów". Podczas wojny został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po wyzwoleniu wydawał tam tygodnik "Na obczyźnie" i własne wiersze oraz prowadził amatorski zespół teatralny. W 1947 powrócił do Polski i osiadł najpierw na Dolnym Śląsku, by po 1950 przenieść się do Łodzi. W latach 1953-1964 był kierownikiem literackim łódzkiego Teatru Nowego. Był też redaktorem czasopism literackich "Łódź Literacka" (1954), "Kronika" (1955-1957) i "Odgłosy" (1969-1972). W 1972 zamieszkał w Warszawie, gdzie był współredaktorem tygodnika "Literatura". W 1966 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Łodzi. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1946, będąc pracownikiem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie został pozyskany do współpracy z MBP jako tajny współpracownik ps. Maczków[1].
TwórczośćEdytuj
WierszeEdytuj
- Do mojej ziemi, 1936 (zbiór wierszy o tematyce wiejskiej)
- Powrót, 1945
- Droga do Warszawy, 1946
- Do mojego syna, 1947
- Swoje i bliskie, 1968
- Nocne rodaków rozmowy, 1975
ProzaEdytuj
- Opowieść o moim ojcu, 1950 (autobiograficzna)
- Powrót do kraju, 1964 (wspomnienia)
- Potomkowie Tespisa, 1966 (powieść "z kluczem" o łódzkim środowisku teatralnym)
- Zielone drzewa, 1972 (opowiadania)
- Wieczór w Café Raimund, 1975 (opowiadania)
- Wieczory rodzinne, 1977 (opowiadania)
ReportażeEdytuj
Szkice literackie, felietonyEdytuj
- Ludzie i książki, 1965
- Dzień powszedni literatury, 1972
- U nas i gdzie indziej, 1975
- Przyjaciele i znajomi, 1977
PrzekładyEdytuj
- Z liryki obcej, 1945
- w zbiorach wierszy własnych
PrzypisyEdytuj
- ↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim "Liryka". Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 336.
