Jan Marcin Falewicz
Jan Marcin Falewicz herbu Pobóg (ur. 1867 w Jodach[1][2], zm. 23 maja 1935 w Balimpolu[3]) – polski inżynier technolog, ziemianin, porucznik Wojska Polskiego w st. spocz.[3], działacz polityczny i społeczny, poseł na Sejm Litwy Środkowej, Marszałek Senior Litwy Środkowej 3 lutego 1922 roku[4].
| Data i miejsce urodzenia |
1867 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1935 |
| Marszałek Senior Sejmu Litwy Środkowej | |
| Okres |
od 3 lutego 1922 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł na Sejm Litwy Środkowej | |
| Okres |
od 1922 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończył studia inżynieryjne. Posiadał majątek Balimpol koło Wilna[5]. Przez wiele lat był przewodniczącym Sejmiku Powiatowego Wileńsko-Trockiego. Był pierwszym prezesem i przewodniczącym wydziału powiatowego w Wilnie[3]. Był członkiem Dyrekcyjnej Rady Kolejowej w Wilnie z ramienia władz powiatowych[6], a także członkiem wileńskiej wojewódzkiej Rady Wodnej[7].
W 1922 roku został wybrany posłem na Sejm Litwy Środkowej z okręgu nr VII (Wilno powiat)[8]. Wobec spowodowanej stanem zdrowia rezygnacji Marszałka Seniora biskupa Karola Hryniewieckiego prowadził obrady Sejmu 3 lutego do momentu wybrania Marszałkiem Sejmu Antoniego Łokuciewskiego[4]. W Sejmie zasiadał w klubie Zespołu Stronnictw i Ugrupowań Narodowych, a także był członkiem komisji weryfikacyjnej[9]. W 1927 roku wszedł w skład komitetu powiatowego Obozu Wielkiej Polski na powiat wileńsko-trocki[10].
W 1926 roku był zastępcą przewodniczącego rady nadzorczej Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych[11]. Był również członkiem powiatowej komisji przysposobienia rolniczego na powiat wileńsko-trocki, a także członkiem Wileńskiego Towarzystwa Rolniczego[12]. Pełnił funkcję prezesa koła hodowców koni remontowych w Wilnie[3]. W 1934 roku zasiadał w zarządzie komitetu budowy pomnika Adama Mickiewicza w Wilnie[13].
Zmarł 23 maja 1935 roku w Balimpolu. Został pochowany na cmentarzu w Bujwidzach[3].
Życie prywatne
edytujBył synem powstańca styczniowego Karola Feliksa i Julii z Żukowskich. Jego bratem był generał Wojciech Falewicz, a bratankiem pułkownik Tadeusz Falewicz. W 1898 roku w parafii Wszystkich Świętych w Warszawie ożenił się z Wandą Kazimierą Weroniką Więckowską[2]. Miał z nią dwóch synów: Kazimierza (żołnierza AK i NSZ) i Stanisława oraz córkę Helenę (po mężu Sztukowską), która była adwokatem[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi[14]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-06-01].
- ↑ a b Genealodzy PL Genealogia, Metryki - Skanoteka - Baza skanów akt metrykalnych [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2024-06-01].
- ↑ a b c d e Słowo. 1935, nr 140, s. 5
- ↑ a b Sejm Wileński 1922: przebieg posiedzeń według sprawozdań stenograficznych w opracowaniu kancelarji sejmowej, Wilno: Wydawnictwo Księgarni Józefa Zawadzkiego, 1922, II/3 (pol.).
- ↑ Konstanty Wysznacki, Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych w historycznym rozwoju: przyczynek do dziejów ubezpieczeń publicznych w Polsce, Warszawa: Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych, 1926, s. 75 (pol.).
- ↑ Monitor Polski: wychodzi codziennie z wyjątkiem niedziel i świąt, R. 11, nr 96 (25 kwietnia 1928), s. 3
- ↑ Kurjer Wileński, R.6, nr 271 (26 listopada 1929), s. 2
- ↑ R. 3, nr 6 (17 lutego 1922) = nr 56 Dziennik Urzędowy Tymczasowej Komisji Rządzącej. Litwa Środkowa, s. 68
- ↑ Sejm Wileński 1922: przebieg posiedzeń według sprawozdań stenograficznych w opracowaniu kancelarji sejmowej, Wilno: Wydawnictwo Księgarni Józefa Zawadzkiego, 1922, s. 9 (pol.).
- ↑ Informator społeczno-polityczny województwa wileńskiego, t. 2, Wilno: Urząd Wojewódzki. Wydział Bezpieczeństwa Publicznego, 1927, s. 10-11 (pol.).
- ↑ Konstanty Wysznacki, Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych w historycznym rozwoju: przyczynek do dziejów ubezpieczeń publicznych w Polsce, Warszawa: Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych, 1926, s. 95 (pol.).
- ↑ Sprawozdanie za ... Rok : konkursy rolnicze, Wilno: Wojewódzka Komisja Przysposobienia Rolniczego, 1929, s. 33 (pol.).
- ↑ Kurjer Poranny. R. 58, 1934, nr 343, s. 6
- ↑ Epoka. R. 2, 1927, nr 230 + dod., s. 3
