Jan Maurycy Strachwitz

biskup wrocławski

Jan Maurycy baron von Strachwitz und Gross-Zauche (ur. 3 lutego 1721 w Cieszowej koło Lublińca, zm. 28 stycznia 1781 we Wrocławiu) – duchowny katolicki, teolog, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1761–1781 i administrator apostolski diecezji w latach 1766–1781.

Jan Maurycy Strachwitz
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1721
Cieszowa

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1781
Wrocław

Miejsce pochówku

archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 lutego 1744

Nominacja biskupia

6 kwietnia 1761

Sakra biskupia

17 maja 1761

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 maja 1761

Miejscowość

Kraków[1]

Konsekrator

Franciszek Potkański

Współkonsekratorzy

Dominik Józef Kiełczewski

Życiorys edytuj

Jan Maurycy Strachwitz urodził się w 1721 r. w Cieszowej jako syn barona Jana Fryderyka i baronówny Zofii Elżbiety von Frankenberg und Proschliz. Studiował na wrocławskiej Akademii Leopoldyńskiej, a następnie w Rzymie na Collegium Germanicum (1740). W 1744 r. został doktorem teologii i otrzymał święcenia kapłańskie. Po powrocie na Śląsk został w wieku 23 lat proboszczem w Namysłowie (w latach 1744–1748)[2], a następnie w Paczkowie. W 1748 r. zasiadł w kapitule wrocławskiej, a już cztery lata później został scholastykiem katedralnym.

W 1761 r. uzyskał tytularne biskupstwo Tyberiady oraz został biskupem pomocniczym przy biskupie wrocławskim Filipie Gothardzie Schaffgotschu. Dwa lata później mianowano go generalnym wikariuszem. Po wygnaniu w 1766 r. biskupa Schaffgotscha na Śląsk Austriacki, jako wikariusz apostolski przejął faktyczne rządy w diecezji wrocławskiej, której zdecydowana większość znalazła się w granicach królestwa Prus. Był lojalny wobec władz państwowych, przy czym wykazywał pełne posłuszeństwo decyzjom Stolicy Apostolskiej. Ogłosił rok 1776 Rokiem Jubileuszowym.

Żywo popierał chrześcijańskie nauczanie i gorliwie wizytował parafie. Założył fundację na rzecz biednych i chorych: w szpitalach Matki Boskiej Bolesnej i św. Wojciecha we Wrocławiu oraz w Namysłowie. Przyczynił się do odbudowy po wojnach śląskich wrocławskiej katedry, a po swojej śmierci w 1781 r. został pochowany w kościele uniwersyteckim Najświętszego Imienia Jezus, w kaplicy Aniołów Stróżów[3].

Przypisy edytuj

  1. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 320.
  2. Theodor Myśliwiec, Zum 400 jahrigen Jubilaum der Pfarrkirche in Namslau, „Schlesisches Pastoralblatt”, 1 lutego 1893, s. 21–23.
  3. Józef Pater, Poczet biskupów wrocławskich, Wydawnictwo DTSK Silesia, Wrocław 2000, str.101.ISBN 83-85689-88-5

Zobacz też edytuj

Literatura edytuj

Linki zewnętrzne edytuj