Jan Perdenia
Jan Perdenia (ur. 3 stycznia 1898 w Peliszczu na Polesiu, zm. 5 stycznia 1973 w Krakowie) – polski historyk, specjalista od dziejów Kozaczyzny.
| Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Historyk |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
docent |
| Alma Mater |
Życiorys
edytujStudiował historię na UJ pod kierunkiem Władysława Konopczyńskiego. Następnie uczył w gimnazjach na Polesiu. W okresie okupacji niemieckiej w latach 1941-1944 kierował tajnym nauczaniem w Brześciu Litewskim. Doktorat uzyskał w 1945 na UJ. W latach 1946–1948 był starszym asystentem w Katedrze Historii Polski Nowożytnej. Od 1951 roku wykładowca WSP w Krakowie (od 1951 docent).
Wybrane publikacje
edytuj- Stanowisko Rzeczypospolitej szlacheckiej wobec sprawy Ukrainy na przełomie XVII-XVIII w., Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN 1963.
- Hetman Piotr Doroszenko a Polska, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas" 2000.
Bibliografia
edytuj- Zbigniew Romek, Perdenia Jan [w:] Słownik historyków polskich, red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 398-399.
- Adam Przyboś, Perdenia Jan (1898-1973) [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 25, Wrocław 1980, s. 595-597.