Jan Zagleniczny

polski przemysłowiec, polityk

Jan Zagleniczny (ur. 4 marca 1866 w Wiązowej, zm. 22 listopada 1931 w Warszawie) – polski przemysłowiec, działacz społeczny, polityk, senator II kadencji w II Rzeczypospolitej.

Jan Zagleniczny
Ilustracja
1906
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1866
Wiązowa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1931
Warszawa, Polska

Senator II kadencji (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

BBWR

Deputowany do I Dumy
Okres

od 27 kwietnia?/10 maja 1906
do 8 lipca?/21 lipca 1906

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Jana Zaglenicznego na Starych Powązkach w Warszawie (stan na marzec 2012)

Życiorys

edytuj

Po ukończeniu gimnazjum w Kielcach rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Został z niego usunięty w 1883 za udział w akcji antyapuchtinowskiej. Ukończył następnie studia chemiczne za granicą. Osiadł później w Warszawie i podjął pracę w przemyśle cukrowniczym. Przebywał również na Ukrainę.

Był członkiem Ligi Narodowej[1]. Związany był z Narodową Demokracją. W 1906 zdobył mandat do Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego. Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w prace charytatywne, działając najpierw w Komitecie Obywatelskim m. Warszawy (1914–1915), a później zostając członkiem zarządu Rady Głównej Opiekuńczej (1916–1918). Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu[2]. Od 2 stycznia do 27 lutego 1918 był ministrem przemysłu i handlu w rządzie Jana Kucharzewskiego.

Po wojnie nadal zajmował się przemysłem cukrowniczym, należąc w nim do najbardziej wpływowych osób, pełniąc m.in. funkcję prezesa Za­rządu Warszawskiego Towarzystwa Fabryk Cukru. W okresie II Rzeczypospolitej zaliczany był do wąskiego grona oligarchii finansowej. Po zamachu majowym przeszedł na pozycje sanacyjne. W 1928 został senatorem z listy BBWR z woj. łódzkiego.

Został prezesem Związku Cukrowników byłego Królestwa Polskiego oraz Amerykańsko-Polskiej Izby Handlowo-Przemysłowej w Polsce (1921-)[3]

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 300-4-4,5,6)[4].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 587.
  2. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.
  3. Bogusław Winid: „Ameryka” - pierwsze polskie czasopismo poświęcone Stanom Zjednoczonym (1923–1925), Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 27/2, s. 61.
  4. Cmentarz Stare Powązki: Feliks Zagleniczni, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07].
  5. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu odbudowy i rozwoju polskiego przemysłu”.
  6. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za pracę nad rozwojem przemysłu rodzimego”.

Bibliografia

edytuj
  • Massalski A., Szczepański J., Słownik biograficzny zasłużonych nauczycieli i wychowanków. I Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Kielce 2010, s. 124.

Linki zewnętrzne

edytuj