Jan Zdanowicz (architekt)
polski architekt
Jan Zdanowicz (ur. 13 października 1920 w Smoleńsku, zm. 22 kwietnia 1995)[1] – polski architekt, doktor nauk technicznych, autor projektów wielu budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej w Warszawie, powstaniec warszawski.
 Jan Zdanowicz w latach 60. XX wieku | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 listopada 1920 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 kwietnia 1995 |
| Narodowość | |
| Alma mater | |
| Nagrody | |
| Praca | |
| Budynki | |
| Projekty | |
Życiorys edytuj
Uczestnik powstania warszawskiego (kpr. pchor. ps. Dzid, kompania K 1 w batalionie Karpaty wchodzącym w skład Zgrupowania Pułku Baszta)[2]. Po upadku powstania więzień Stalagu XI-A Altengrabow[3].
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1953)[1]. Projektant w Zakładzie Projektowania KBM Warszawa-Śródmieście[1]. Od 1956 członek warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich[1]. W latach 1978–1986 pracował jako starszy wykładowca w Instytucie Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej[4]. W 1974 roku otrzymał „Odznakę Milionera”[1].
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 21E-6-21)[5].
Ważniejsze prace edytuj
- część A i C osiedla Sielce w Warszawie (1953–1966, z Jerzym Baumillerem)[6]
- osiedle Aleje Jerozolimskie-Zachód w Warszawie (1962–1967, z Jerzym Baumillerem)[7]
- osiedle Pańska w Warszawie (1965–1967)[8]
- osiedle Bernardyńska w Warszawie (1974–1979, projektant generalny)[9]
- blok mieszkalny przy ul. Madalińskiego 57 w Warszawie (1960, z Jerzym Baumillerem i Zygmuntem Kleyffem)[10]
- blok mieszkalny przy ul. Czerniakowskiej 99/101 w Warszawie (1961–1962, z Jerzym Baumillerem, nagroda w konkursie „Mister Warszawy“ na najlepszy budynek oddany do użytku w stolicy w 1962)[11]
- budynek szkoły przy ul. Emilii Plater 29 w Warszawie (1962, z Jerzym Baumillerem)[12]
- blok mieszkalny przy ul. Grójeckiej 19/25 w Warszawie (1962–1968)[13]
- blok mieszkalny na osiedlu Szaserów przy ul. Osowskiej 80 w Warszawie (1966–1967, z Tadeuszem Woźniakiem)[14]
- trzy bloki mieszkalne na osiedlu Torwar (1970–1972)[15]
- budynek szkoły przy ul. Staffa 111 w Warszawie (1963, z Jerzym Baumillerem)[16]
- Spółdzielczy Dom Handlowy „Feniks” w Warszawie (1971–1972)[17]
- budynek Węgierskiej Ekspozytury Handlowej przy ul. Szwoleżerów 10 w Warszawie (1973, z zespołem, nagroda w konkursie „Mister Warszawy“)[18][19]
- biurowiec Intraco 2, obecnie Chałubińskiego 8 w Warszawie (1973–1978, z Jerzym Skrzypczakiem, Haliną Świergocką, Wojciechem Grzybowskim i Jerzym Janczakiem)[20]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e dr inż. arch. Jan Zdanowicz. inmemoriam.architektsarp.pl. [dostęp 2020-07-21].
- ↑ Jan Zdanowicz. [w:] Muzeum Powstania Warszawskiego [on-line]. [dostęp 2020-07-30].
- ↑ Piotr Rozwadowski (red.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 6. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona i Fundacja „Warszawa Walczy 1939-1945”, 2004, s. 723. ISBN 83-11-09586-8.
- ↑ Krystyna Dankiewicz, Jadwiga Roguska, Iwona Szustakiewicz, Paweł Wąsowski, Stefan Wrona: 100 lat Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1915–2015). Nauczyciele. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2017, s. 636. ISBN 978-83-7814-620-9.
- ↑ Zmarli, „Więź” (nr 6(440)), 1995.
- ↑ Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 154.
- ↑ Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 152.
- ↑ Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Rzeczpospolita", 1987, s. 113. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1013. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 88.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 55.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 60.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 64.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 176.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1014. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 197.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 222.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 497. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Budynek dawnej Węgierskiej Ekspozytury Handlowej zabytkiem. [w:] Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków [on-line]. mwkz.pl, 5 marca 2019. [dostęp 2020-07-30].
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1965-1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 26. ISBN 83-908950-7-2.