Jan Ziemięcki
Jan Józef Antoni Hieronim z Ziemięcina Ziemięcki herbu Nieczuja (niem. Hieronymus Johann Josef Anton Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin; (ur. 7 września 1817 w Kaliszu, zm. 25 lutego 1906 w Krakowie) – niemiecki i austriacki wojskowy, honorowy Feldzeugmeister (odpowiednik generała broni) cesarskiej i królewskiej Armii, weteran wojny prusko-austriackiej.
| |
| Feldzeugmeister | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
Armia Królestwa Saksonii (1833-1851) |
| Jednostki |
1. Saski Regiment Kawalerii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                  
| |
ŻyciorysEdytuj
.jpg)
Hieronim Ziemięcki urodził się 7 września 1817 w Kaliszu. Wykształcenie pobierał w Królewskiej Saskiej Szkole Kadetów w Dreźnie, którą ukończył 1 lipca 1833. W 1834 awansował do stopnia podporucznika, a następnie porucznika w 1839. Od 1 października 1846 służył jako adiutant księcia Augusta z Saksonii-Coburgu-Gothy. W roku 1847 został awansowany na kapitana i przeniesiony najpierw do Sztabu Głównego w Dreźnie, a później 2 Regimentu Kawalerii, z którym pacyfikował powstańców w Saksonii.
24 września 1851 został awansowany na majora i przeniesiony do armii księstwa Nassau, gdzie ponownie pełnił funkcję adiutanta. 7 maja 1855 uzyskał stopień podpułkownika; na kolejny awans przyszło mu poczekać do 1862 roku. Za jego namowami doszło do przemundurowania armii księstwa w 1862 roku. W 1865 został awansowany na generał majora.
Po wcieleniu księstwa Nassau do królestwa Prus w 1866 został zwolniony z przysięgi wobec księcia i przeszedł na żołd Austro-Węgier 16 lutego 1867 w stopniu generał majora. Dowodził brygadą kawalerii w Pradze. 3 lipca 1869 został mianowany dowódcą 4 Dywizji i awansowany na Feldmarschalleutnanta (generała porucznika). W 1874 został komendantem wojskowym w Koszycach i honorowym szefem c. i k. 40 Pułku Piechoty oraz otrzymał tytuł barona.
Po przejściu na emeryturę 1 kwietnia 1878 został mianowany na honorowy stopień Feldzeugmeistera. Zamieszkał w Krakowie. Tam zmarł 25 lutego 1906. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 13).
AwanseEdytuj
w Armii saskiej
w Armii Księstwa Nassau
major – 1851
podpułkownik (Oberstleutnant) – 1855
pułkownik (Oberst) – 1862
generał major (Generalmajor) – 1865
w cesarskiej i królewskiej Armii
generał major (Generalmajor) – 16 lutego 1867 ze starszeństwem z 5 lutego 1865
generał porucznik (Feldmarschalleutnant) – 24 października 1869
generał broni (Feldzeugmeister) 1 kwietnia 1878
OdznaczeniaEdytuj
- Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
- Order Leopolda III klasy (Austro-Węgry)
- Krzyż Mariański (Austro-Węgry)
- Order Zbawiciela I klasy (Grecja)
- Order Korony Dębowej III klasy (Luksemburg)
- Order Zasługi Adolfa Nassauskiego z Mieczami I klasy (Luksemburg)
- Order Orła Czerwonego III klasy (Prusy)
- Order Świętej Anny II klasy (Rosja)
- Order Świętego Stanisława II klasy (Rosja)
- Order Miecza III klasy (Szwecja)
- Order Leopolda I klasy (Belgia)
- Order Legii Honorowej III klasy (Francja)
- Order Fryderyka I klasy (Wirtembergia)
- Order Alberta III klasy (Saksonia)
- Order Alberta Niedźwiedzia III klasy (Anhalt)
- Order Korony III klasy (Wirtembergia)
- Order Filipa III klasy (Hesja)
- Order Wilhelma III klasy (Hesja)
- Order Sokoła Białego (Saksonia-Weimar-Eisenach)
- Medal Kampanii 1866 (Nassau)[1]
Łącznie otrzymał 23 ordery prawie wszystkich dworów królewskich Europy.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Hieronymus Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin (ang.). W: Nota biograficzna [on-line]. austro-hungarian-army.co.uk. [dostęp 2014-09-24].
BibliografiaEdytuj
- Jan Rydel, W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410.
- Antonio Schmidt-Brentano, Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918, Wiedeń 2007.
- Pogrzeb jenerała broni w Krakowie. „Nowości Illustrowane”. Nr 10, s. 12, 10 marca 1906.