Januszno
wieś w województwie mazowieckim
Januszno – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Pionki[5][6]. Leży nad Zagożdżonką
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
48 |
| Kod pocztowy |
26-670[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WRA |
| SIMC |
0630735[5] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Pionki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu radomskiego  | |
 51°29′19″N 21°30′28″E/51,488611 21,507778[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0630741 | Bubek | część wsi |
| 0630758 | Osowie | część wsi |
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Januszno, po jej zniesieniu w gromadzie Pionki. W latach 1957–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie w latach 1975–1998 do województwa radomskiego.
Przez Januszno przechodzi 
zielony szlak turystyczny: Zwoleń – Sucha – Pionki – Januszno – Garbatka-Letnisko – Sieciechów – Dęblin – Kock.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Pionkach[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44424
- ↑ Wieś Januszno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-17], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 369 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne edytuj
- Januszno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 443.