Jefim Pawłowicz Sławski, ros. Ефим Павлович Славский (ur. 26 października?/7 listopada 1898 we wsi Makiejewka, obecnie Ukraina, zm. 28 listopada 1991 w Moskwie) – radziecki wojskowy i polityk narodowości ukraińskiej.

Jefim Sławski
Ефим Павлович Славский
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1898
Makiejewka

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1991
Moskwa

Minister Przemysłu Maszyn Średnich
Okres

od 24 lipca 1957
do 21 listopada 1986

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Wielka Gwiazda Przyjaźni między Narodami (NRD) Order Przyjaźni

Życiorys

edytuj

Od 1918 służył w Armii Czerwonej i należał do RKP(b), uczestniczył w wojnie domowej, w 1 Armii Konnej był dowódcą plutonu, później komisarzem pułku, a w latach 1927–1928 komisarzem brygady kawalerii w Tyflisie. W 1933 ukończył Moskiewski Instytut Metali Kolorowych i Złota, potem pracował jako inżynier, szef warsztatu, główny inżynier i dyrektor fabryki „Elektrocynk” Ludowego Komisariatu Przemysłu Czołgowego ZSRR w mieście Ordżonikidze (obecnie Władykaukaz). W 1941 został dyrektorem Dnieprowskiego Kombinatu Aluminium w Zaporożu – za udaną jego ewakuację otrzymał swój pierwszy Order Lenina. Następnie był dyrektorem kombinatu aluminium na Uralu, w latach 1949–1953 zastępcą i I zastępcą Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, a od 1953 – ministrem Przemysłu Maszyn Średnich, odpowiedzialnym za radziecki przemysł atomowy. Brał udział w przeprowadzeniu próby pierwszej radzieckiej bomby wodorowej. W latach 1957–1986 był ministrem budowy maszyn średnich ZSRR, jednocześnie 1963–1965 przewodniczącym Państwowego Komitetu Produkcyjnego ds. Budowy Maszyn Średnich ZSRR, 1961-1990 był członkiem KC KPZR, 21 listopada 1986 przeszedł na emeryturę. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

edytuj

I medale ZSRR.

Bibliografia

edytuj