Jeziorki (województwo pomorskie)

wieś w województwie pomorskim

Jeziorki (niem. Jesiorken) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice przy trasie drogi krajowej nr 22. Miejscowość jest częścią składową sołectwa Kruszka.

Jeziorki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

chojnicki

Gmina

Chojnice

Liczba ludności (2008)

147

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-641[2]

Tablice rejestracyjne

GCH

SIMC

0081777

Położenie na mapie gminy wiejskiej Chojnice
Mapa konturowa gminy wiejskiej Chojnice, po prawej znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie powiatu chojnickiego
Mapa konturowa powiatu chojnickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Ziemia53°43′20″N 17°41′38″E/53,722222 17,693889[1]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Historia

edytuj

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 22 listopada 1362 r.[3][4]

Jeziorki były gniazdem dla rodzin Jeziorkowskich nieznanego herbu oraz Jezierskich herbu Rogala z przydomkiem Lewalt[5]. Stąd też pochodzi nazwisko Jezierski[6].

Co najmniej od II poł. XVI w. Jeziorki należały do parafii w Nowej Cerkwi[7][8].

W 1570 r. wieś była własnością Jerzego Lewalda h. Rogala z Niemiec[9][10]. W 1648 r. właścicielem wsi był P. Dorengowski[11]. W 1662 roku dobra w miejscowości miał Melchior Kalkstein Stoliński sędzia ziemski Człuchowski[12] W 1682 r. Jeziorki należały do zamieszkującego je Michała Kleista[13][14]. Rodzina Kleistów utrzymała własność wsi do I poł. XVIII w.[14] Do 1763 r. właścicielem wsi był Franciszek Karol Ernest Wejhert[15].

W 1654 r. Jeziorki zamieszkiwał jeden gospodarz. Znajdował się tam też młyn. Stan ten nie uległ zmianie przynajmniej do 1695 r.[16]

W 1744 r. do wsi należały dobra znajdujące się w Młynkach, Przyżarczmie (Spierewniku) oraz Techowej Karczmie (miejscowość zaginiona)[16].

4 marca 1774 r. Jeziorki zamieszkiwało 11 gospodarzy. Byli nimi: Wawrzyniec Kroning, Jan Henning, Georg Leszczinski, Ertmann Dulek, Ertman Henning, Jan Gunsz, Jan Papel, Georg Gielk, Wawrzyniec Bucholtz, Zemke, Konarsk[17].

W 1869 r. stacja pocztowa dla Jeziorek znajdowała się w Rytlu[18]. W I poł. XX w. w Nowej Cerkwi[5].

W 1869 r. Jeziorki obsługiwała stacja kolejowa w Rytlu[18].

W 1869 r. do wsi należały dobra znajdujące się w Jasnowie (vel Jasno, niem. Jasnow)[18].

W 1869 r. dzieci uczęszczały do szkoły posadowionej w Nowej Cerkwi[18].

W 1869 r. w Jeziorkach stało 19 budynków gospodarczych oraz 9 mieszkalnych zamieszkiwanych przez 67 katolików i 70 ewangelików[18]. W 1928 r. Jeziorki liczyły 100 mieszkańców[19].

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46828
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 406 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. B.A. Dullek, Powstanie wsi, kościoła i parafii w Nowej Cerkwi k. Chojnic [w:] Badania naukowe w świetle turbulentnego otoczenia. Gospodarka - Świat - Człowiek, Katowice 2017, s. 61.
  4. P. Panske, Handfesten der Komturei Schlochau, Danzing 1921, s. 93.
  5. a b J.K., Spis miejscowości i rodów ziemiańskich województwa pomorskiego, Kraków 1925, s. 41.
  6. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 3, Gdańsk 2009, s. 68.
  7. M. Biskup, A. Tomczak, Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w., Toruń 1955, s. 77, 81-82. Tu mylnie wymieniona jako wieś z kościołem.
  8. Ks. Fr., Nowa Cerkiew 3), w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. B. Chlebowski, W. Walewski, F. Sulimierski, t. VII, Warszawa 1886, s. 192-193.
  9. M. Biskup, A. Tomczak, Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w., Toruń 1955, s. 84.
  10. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 3, Gdańsk 2009, s. 52, 69.
  11. Regestr poboru podwoynego, red. W. Kętrzyński, w: Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego 6 (1871), s. 188.
  12. Andrzej Groth, Rejestr pogłównego generalnego z 1662 dla powiatów mirachowskiego,tucholskiego,człuchowskiego, 2013.
  13. Taryfy podatkowe ziem pruskich z r. 1682, red. S. Kętrzyński, w: Towarzystwo Naukowe w Toruniu. Fontes 5 (1901), s. 146.
  14. a b P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 4, Gdańsk 2015, s. 119.
  15. P. Pragert, Herbarz szlachty kaszubskiej, t. 4, Gdańsk 2015, s. 325.
  16. a b B.A. Dullek, Parafia w Nowej Cerkwi k. Chojnic w świetle akt wizytacyjnych z 1653, 1695 i 1744 r. [w:] Badania naukowe w świetle turbulentnego otoczenia. Gospodarka - Świat - Człowiek, Katowice 2017, s. 67-68.
  17. Geheimes Staatsarchiv Preußischer Kulturbesitz, Der Kontributionskataster der Friderizianischen Landesaufnahme Westpreußens und des Netzedistrikts aus dem Jahre 1772/73 [sygnatura: II. HA, Abt. 9, Tit. XCIII Nr. 29 BD. 1.]
  18. a b c d e Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, red. F. Sulimierski,t. 3, Warszawa, s. 577.
  19. Diecezja chełmińska. Zarys historyczno-statystyczny, Pelplin 1928, s. 207.