Joachim Olkuśnik

polski kompozytor i publicysta

Joachim Olkuśnik (ur. 27 marca 1927 w Kostrzyni, zm. 18 grudnia 2008 w Warszawie)[1][2]polski kompozytor i publicysta.

Joachim Olkuśnik
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1927
Kostrzyna

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 2008
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka elektroniczna

Zawód

kompozytor, publicysta

Życiorys

edytuj

W 1960 ukończył studia kompozytorskie w PWSM w Warszawie u Tadeusza Szeligowskiego. W latach 1960–1964 był publicystą muzycznym w czasopismach muzycznych, literackich i w Polskim Radiu[1][2].

W tym czasie był także współzałożycielem grupy artystycznej Camerata, która skupiała młodych poetów (Andrzej Brycht, Stanisław Grochowiak, Ireneusz Iredyński, Roman Śliwonik) i kompozytorów (Benedykt Konowalski, Jan Fotek, Zbigniew Penherski, Romuald Twardowski). Ugrupowanie to we współpracy z dwutygodnikiem literackim „Współczesność” organizowało wieczory literacko-muzyczne oraz podjęło próby syntezy sztuk w specyficznej formie teatru rapsodycznego[1][2][3].

W latach 1964–1970 Olkuśnik był redaktorem w naczelnej redakcji Polskiego radia, zrealizował m.in. cykl audycji Z dawnych i najnowszych kart muzyki polskiej[4][3]. W latach 1974–1985 pełnił funkcję naczelnego redaktora Wydawnictwa Muzycznego Agencji Autorskiej, które odegrało wówczas szczególną rolę w publikowaniu i upowszechnianiu współczesnej polskiej twórczości kompozytorskiej, zwłaszcza muzyki solowej i kameralnej[5][2].

W latach 1967–1969 i 1975–1977 był członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. W 1964 został wyróżniony na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach za Spektrofonografie na chór żeński, 52 instrumenty smyczkowe, 2 harfy, 2 fortepiany i perkusję (1964). W 1980 otrzymał wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim w Łańcucie za Muzykę na flet, klarnet, wiolonczelę i fortepian (1980)[5][2]. Jego kompozycje wykonywane były na wielu koncertach i festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. w Austrii, Czechosłowacji, Jugosławii, ZSRR, Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech[2].

Twórczość

edytuj

Jego dorobek kompozytorski obejmuje różne gatunki muzyki, od prostych formalnie utworów instrumentalnych i wokalnych, po rozbudowane utwory orkiestrowe. W pierwszej fazie twórczości (1955–1960) można zauważyć wpływy neoekspresjonizmu (Preludia i Sonata na fortepian, Dwa utwory na flet i fortepian), nieco później (1960–1963) przejściowe wpływy dodekafonii i punktualizmu (IV Kwartet smyczkowy, Muzyka kameralna na sopran i 5 instrumentów). Stopniowo jednak dominujące znaczenie uzyskał „modalny konstruktywizm” oparty na technikach aleatorycznych, który w połączeniu z elementami emocjonalnej ekspresji stanowi główną cechę twórczości Olkuśnika[5].

Wybrane kompozycje

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[5][2])

Przypisy

edytuj
  1. a b c Lindstedt 2002 ↓, s. 160.
  2. a b c d e f g Joachim Olkuśnik. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-25)]. (pol.).
  3. a b   Anna S. Dębowska: Muzyka trzech pokoleń. [w:] Gazeta Wyborcza nr 49 Co Jest Grane nr 28 Muzyka Poważna [on-line]. 2008-12-05. s. 22. [dostęp 2018-01-25]. (pol.).
  4. Lindstedt 2002 ↓.
  5. a b c d Lindstedt 2002 ↓, s. 161.

Bibliografia

edytuj
  • Iwona Lindstedt: Olkuśnik Joachim. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 7: NOPa część biograficzna. Kraków: PWM, 2002, s. 160-161. ISBN 83-224-0808-0. (pol.).
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj