Wikipedia

Johan Ludvig Heiberg

Johan Ludvig Heiberg (ur. 14 grudnia 1791 w Kopenhadze, zm. 25 sierpnia 1860 w Bonderup na Zelandii) – duński komediopisarz, krytyk literacki i teatralny oraz estetyk.

Johan Ludvig Heiberg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1791
Kopenhaga

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1860
Bonderup

Zawód, zajęcie

pisarz, wydawca, wykładowca

Multimedia w Wikimedia Commons

Syn Petera Andreasa Heiberga i Thomasine Christine Gyllembourg[1][2][3]. W Paryżu studiował filozofię[1]. Promował w Danii filozofię Georga Wilhelma Friedricha Hegela[4] i był jednym z pierwszych heglistów w tym kraju[1]. Wykładał filologię na uniwersytecie w Kilonii (1822–25)[3][5]. W Kopenhadze[1] wydawał czasopismo „Kjøbenhavns flyvende Post”/„Interimsblade” (1827–28, 1830, 1834–37)[3], na którego łamach polemizowano ze wczesnym duńskim romantyzmem Oehlenschlägera[1] zapoczątkowanym napisaniem przez niego w 1802 Złotych rogów, zakończonym przyjęciem przez Heiberg helgizmu w 1824[6]. Heiberg zarzucał Oehlenschlägerowi porzucenie romantyzmu na skutek prostoty i klarowności jego twórczości[7]. W latach 1849–56 był dyrektorem teatru w Kopenhadze[3][5].

Pisał wodewile, część z nich dla swojej żony Johanne Luise z d. Pätges[1].

Wybrane utwory edytuj

(źródło[1])

  • Proroctwo Tycho Brahego (Tycho Brahes Spaadom; 1819)
  • O wodewilu (Om Vaudevillen; 1826)
  • Kwietniowi głupcy (Aprilsnarrene; 1826)
  • Et Eventyr (1827)
  • Przygoda w ogrodzie Rosenborg (Rosenborg Have; 1827)
  • Wzgórze elfów (Elverhøj; 1828)
  • Dusza po śmierci (En sjæl efter døden; 1840)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Kaszyński 1991 ↓, s. 46.
  2. ↑ Kaszyński i Krysztofiak 1985 ↓, s. 90.
  3. ↑ a b c d Encyklopedia Britannica ↓.
  4. ↑ Kaszyński i Krysztofiak 1985 ↓, s. 70.
  5. ↑ a b Encyklopedia PWN ↓.
  6. ↑ Kaszyński i Krysztofiak 1985 ↓, s. 71.
  7. ↑ Kaszyński i Krysztofiak 1985 ↓, s. 79.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johan_Ludvig_Heiberg&oldid=71759488”