Johann Georg Carl von Hannig

Johann Georg Carl von Hannig, od 1758 baron Hannig, (ur. 1709 / 1710 w Nysie, zm. 1784 w Wiedniu) – austriacki feldmarszałek porucznik.

Johann Gerorg Carl Frh. Hannig jako Komendant TAW
Godło Akademii Wojskowej

Pochodzenie

edytuj

Pochodził z czeskiej linii Hannigów(inne języki) dziedziczącej tytuł władyków, która osiadła na terenach dzisiejszej Saksonii. Podczas wojny trzydziestoletniej w pierwszym najeździe Szwecji na Śląsk i wprowadzeniu reformacji w Saksonii rodzina uciekła na Śląsk „z godnej pochwały katolickiej gorliwości religijnej”.

Życie prywatne

edytuj

W 1755 Hannig poślubił Marię Teresę von Demel (ur. 1737 w Villingen; zm. 17 września 1807 w Wiedniu). Para miała dwóch synów:

Kariera wojskowa

edytuj

W 1725 r. wstąpił do armii cesarskiej i brał udział w VII wojnie austriacko-tureckiej w latach 1737–1739. W 1750 został awansowany na kapitana pułku piechoty Daun. W 1753 Hannig został majorem w Wiedniu. Awans na podpułkownika w Pułku Piechoty Bethlen nastąpił w lutym 1755. Również w 1755 został adiutantem generalnym, następnie 1757 Pułkownikiem i adiutantem feldmarszałka hrabiego Dauna. W 1758 został podniesiony do statusu dziedzicznych baronów z predykatem wysoko urodzonym. W 1761 został adiutantem hrabiego Dauna i awansował na Generała sierżanta polowego i dostał się do rady wojennej. W 1766 Hannig przejął komendanturę Akademii Wojskowej na zamku Wiener Neustadt. Z mocą od 1767 awansowany na feldmarszałka porucznika z predykatem doskonałości.

Potyczki i bitwy

edytuj

Według informacji z listu Hanniga do Marii Teresy na przełomie 1758/1759.

Komendant Terezjańskiej Akademii Wojskowej

edytuj

Terezjańska Akademia Wojskowa została założona 14 grudnia 1751 r. przez Marię Teresę z rozkazu wydanego pierwszemu komendantowi, feldmarszałkowi Leopoldowi Josephowi von Daun: „uczyń ich dobrymi oficerami i prawymi ludźmi”. Jest tym samym najstarszą działającą akademią wojskową na świecie, w całości poświęconą szkoleniu oficerów.

Bibliografia

edytuj
  • Archiwum Miejskie i Państwowe w Wiedniu, MA 8-A-1483/2000
  • Karl Friedrich von Frank: Badania statusu i akty łaski dla Cesarstwa Niemieckiego i Ziem Korony Austriackiej do 1806 roku, t. 2, s. 161
  • Leitner von Leitnertreu (Th. I.), Historia Akademii Wojskowej Wiener Neustädter (Hermannstadt 1852, Theodor Steinhausen, 80.) tom I, s. 90–158.
  • Austria. Rozmowy-wojskowe-Leksykon, wyd. v. J. Hirtenfeld i Meynert (Wiedeń 1850, 80.)
  • Schmidt-Brentano: Imperial i kk Generale (1618–1815), Wiedeń 2006, s. 39
  • Constantin von Wurzbach
  • Skrypt historyczny Stowarzyszenia Księstwa Nyskiego w Nysie, „Znane osoby w historii Księstwa Nyskiego”. Uniwersytet w Ołomuńcu. Nysa 2015.