John Kirwan
John James Patrick Kirwan (ur. 16 grudnia 1964 w Auckland) – nowozelandzki rugbysta i trener. Przez swoją karierę związany był z rugby union, choć występował również w drużynach rugby league. Reprezentant Nowej Zelandii w rugby union oraz zdobywca Pucharu Świata 1987.
John Kirwan w roku 2013 | |||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
John James Patrick Kirwan | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
JK | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
Wzrost |
192 cm | ||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Rugby league | |||||||||||||||||
Pozycja |
skrzydłowy | ||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Kariera zawodnicza
edytujRugby union
edytujKarierę rozpoczynał w klubie Marist w lokalnych rozgrywkach w Auckland, w wieku 18 lat został zauważony i w 1983 roku wystąpił w drużynie Auckland w najwyższej klasie rozgrywek w Nowej Zelandii – National Provincial Championship.
Po udanym sezonie dostał powołanie do reprezentacji narodowej w roku 1984, swój debiut zaliczył w meczu przeciwko Francji w Lancaster Park w Christchurch. Od tamtego czasu był stałym punktem w reprezentacji (o ile nie był wykluczony z powodu kontuzji).
W roku 1986 razem z Davidem Kirkiem oraz zawodnikiem Manawatu Bruce’em Hemarą odmówili wzięcia udziału w tournée po Południowej Afryce (całej trójce przypisywano pobudki polityczne choć istnieje wersja w której Kirwan odmówił ze względu na brak odpoczynku po kilku miesiącach jakie spędził na graniu w rugby we Włoszech[1]), z powodu apartheidu w tym kraju NZRU postanowiła nie wysyłać tam reprezentacji, mimo zakazu grupa zawodników utworzyła drużynę New Zealand Cavaliers, potocznie nazywaną rebelianci, która wyruszyła na tournée[2]. Cała sprawa odbiła się szerokim echem w Nowej Zelandii i do dziś budzi wiele kontrowersji.
W latach 1985–1989 po sezonie w Nowej Zelandii Kirwan rozgrywał mecze w barwach Benetton Rugby Treviso.
Był jedną z największych gwiazd w sezonie 1987, kiedy to Nowa Zelandia zdobywała Puchar Świata[3] zdobywając w całym turnieju 6 przyłożeń, najwięce w całym turniej ex aequo z Craigiem Greenem.
Podczas Pucharu Świata w 1991 roku wywalczył z drużyną kolejny, tym razem brązowy medal[4] zdobywając jedno przyłożenie w całym turnieju.
Na przestrzeni 10 lat, podczas których występował w reprezentacji, zaliczył kilka rekordów, był pierwszym zawodnikiem z Nowej Zelandii, który wystąpił w 50 oficjalnych meczach (uczynił to w roku 1992). W 1994 roku, kiedy kończył karierę międzynarodową, na swoim koncie miał 65 występów w reprezentacji i 35 przyłożeń, co było wówczas najlepszym wynikiem w historii.
Po dwóch sezonach w Auckland Warriors postanowił dołączyć do NEC Green Rockets RFU, zespołu występującego w japońskiej Top League, karierę zawodniczą zakończył w roku 1998.
Rugby league
edytujPod koniec kariery, w wieku 30 lat, John dołączył do nowo powstałej drużyny Auckland Warriors występującej w lidze Australian Rugby League w sezonie 1995. W sezonie 1996 zdobył najwięcej przyłożeń w zespole.
Kariera trenerska
edytujPo dwóch sezonach w Japonii klub którego barwy reprezentował zaproponował mu angaż trenerski, po dwóch sezonach w roku 2001 został mianowany asystentem trenera Blues, po krótkim epizodzie z nowozelandzką franczyzą został asystentem trenera reprezentacji Włoch Brada Johnstone’a, którego zastąpił po jednym sezonie[5][6].
W latach 2002–2005 prowadził reprezentację Włoch. Pomimo początkowych sukcesów (w pierwszym sezonie pokonał Walię, w kolejnym Szkocję), w swoim trzecim sezonie w rozgrywkach Pucharu Sześciu Narodów nie udało mu się wywalczyć żadnego zwycięstwa, pomimo kontraktu obowiązującego do Puchar Świata w rugby 2007 postanowiono rozwiązać z nim umowę[7].
W roku 2007 zaczął prowadzić reprezentację Japonii[8], podczas występu w Pucharze Świata 2007 udało mu się zremisować z reprezentacją Kanady, co zakończyło serię trzynastu kolejnych porażek w meczach pucharowych reprezentacji Japonii. Przed Pucharem Świata w 2011 roku zapowiadał zakończenie współpracy z reprezentacją Japonii[9]. Japonia poniosła cztery porażki i zgodnie z zapowiedziami John postanowił nie przedłużać kontraktu[10].
W roku 2012 został poproszony o poprowadzenie drużyny Barbarian F.C. w trzech meczach przeciwko Anglii, Irlandii oraz Walii, co sam określił jako "zaszczyt (...) którego nigdy nie zapomnę"[11].
Przejął stanowisko trenera Blues w roku 2013 i przez trzy sezony prowadził drużynę, w tym czasie zespół Blues plasował się w drugiej połowie tabeli[12].
W roku 2014 ponownie poprowadził drużynę Barbarian F.C. przeciwko Australii na stadionie Twickenham[13].
Życie prywatne
edytujJego dziadkiem był Jack Kirwan, reprezentant Nowej Zelandii w rugby league.
Jego syn Niko Kirwan gra w piłkę nożną, został powołany do reprezentacji Nowej Zelandii w piłce nożnej w roku 2018[14].
Jest autorem następujących książek:
- Running on instinct 1992
- All Blacks Don’t Cry: A story of Hope 2010
- Stand by Me 2014
Dwie ostatnie pozycje traktują o depresji, której doświadczył Kirwan, przez wiele lat otwarcie mówił o swoich problemach[15], został twarzą promującą kampanię przeciwko depresji i stanom lękowym finansowaną przez nowozelandzkie Ministerstwo Zdrowia[16].
Nagrody i odznaczenia
edytujW roku 1988 został mianowany Członkiem Orderu Imperium Brytyjskiego (MBE) za zasługi dla rugby[17].
W roku 2007 z okazji urodzin Królowej Elżbiety II został mianowany Oficerem New Zealand Order of Merit (ONZM) za zasługi dla zdrowia psychicznego[18].
W roku 2012 został awansowany do rangi Knight Companion New Zealand Order of Merit (KNZM) za zasługi dla rugby oraz zdrowia psychicznego[19]. W tym samym roku został przyjęty do New Zealand Sports Hall of Fame (ang. Galerii sław nowozelandzkiego sportu)[20].
Przypisy
edytuj- ↑ Gavin Mortimer: Black gold. theguardian.com, 2007-08-02. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).
- ↑ Iain Morrison: Remembering rebel All Blacks tour of apartheid South Africa. scotsman.com, 2016-05-01. [dostęp 2017-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-04)]. (ang.).
- ↑ Richard Knowler: Kirwan, Kirk and the magic of a home win. stuff.co.nz, 2015-08-02. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ New Zealand (6) 13 – 6 (3) Scotland (FT). espn. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
- ↑ Kirwan replaces Johnstone as Italy coach. espn.com, 2002-04-26. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ Kirwan's appointment welcomed. espn.com, 2002-04-27. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ Azzurri call time on Kirwan. sixnations.com, 2005-04-08. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ Kirwan named as new Japan coach. news.bbc.co.uk, 2006-10-25. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
- ↑ Kirwan likely to leave Japan in 2011. en.espn.co.uk, 2010-01-27. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ Kirwan to step down as Japan coach. en.espn.co.uk, 2011-10-13. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ Kirwan to coach the Barbarians. espn.com, 2012-02-14. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ Rugby: Kirwan 'thrilled' to be new coach of Blues. nzherald.co.nz, 2012-07-17. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ Kirwan to coach side against Australia. barbarianfc.co.uk, 2014-09-25. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)]. (ang.).
- ↑ John Kirwan's son Niko named in All Whites squad for Canada friendly in Spain. NewsHub, 2018-03-15. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).
- ↑ Mary-Jo Tohill: John Kirwan gives rousing talk on mental illness. stuff.co.nz, 2014-08-25. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ About Us. depression.org.nz. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ THIRD SUPPLEMENT TO The London Gazette. 1988-12-30. s. 34. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
- ↑ The Queen’s Birthday Honours List 2007. Department of Prime Minister of New Zaeland and Cabinet, 2007-06-04. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ The Queen’s Birthday and Diamond Jubilee Honours List 2012. Department of Prime Minister of New Zaeland and Cabinet, 2012-06-04. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
- ↑ John Kirwan. nzhalloffame.co.nz. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).